Dromen en fantasie kleuren het leven, althans zeker mijn leven. Al vaker heb ik het over dromen gehad. Dromen in de vorm van wegdromen overdag als wel dromen in de nacht. Wat een verrukkelijk en tegelijkertijd vervelend verschijnsel is dat dromen toch. Heerlijk in de zin van creativiteit en bakermat van fantasie. Vervelend in de zin van de nachtelijke dromen, waardoor je badend in het zweet wakker wordt.
Zo staat deze blog, wat betreft foto’s, compleet in het teken van mijn activiteiten van afgelopen week. Het weer was niet altijd even best, dus besloot ik de bloemen in huis als onderwerp te nemen voor een nadere studie. Gewapend met een macro lens en een selectie bloemen uit de diverse bossen op tafel, vertoefde ik de nodige uurtjes in een donker kamertje.
Langzaam inzoomend op de details, verkende ik de bloemen stuk voor stuk. Geweldig is dat, u moest eens weten wat voor een bijzondere wereld er op microniveau zichtbaar wordt. Uren bracht ik bijvoorbeeld de tijd door met 1 roos. Steeds maar weer inzoomend op nieuwe plekjes. Mijn droomwereld ging open en de fantasie begon spontaan te stromen.
Ik zag mezelf al als een soort tweede Pinkeltje, kruipend door het landschap van de woeste roos. Klimmend over de randen van bloemblaadjes, glijdend over het fluweelzachte oppervlak naar het volgende blad. Langzaam maar zeker op weg naar de kern van de roos. Onderweg de nodige hindernissen trotserend. Onverwachte druppels, gevaarlijke insecten, van alles kwam er op mijn pad. Maar ja, we gaan door, want in de kern van de roos ligt de schat…..
Ja zelfs gevaarlijke insecten kwam ik dus tegen. Tijdens het inzoomen stuitte ik namelijk plotseling op een zwart vlekje. Net toen ik het dacht te hebben scherp gesteld, was het alweer vervaagd. Dit proces herhaalde zich een paar keer, totdat deze flapdrol eindelijk doorhad, dat het zwarte vlekje zich bewoog. Niks vlekje, een insect, bewoner van de bloem.
Met rustige stem praatte ik op de ‘bewoner’ in, waardoor het duidelijk was dat we niets kwaad in de zin hadden. Ik mocht uiteindelijk verder. U ziet, zelfs op een regenachtige dag beleef ik de meest spannende avonturen 🙂 Na enige uren was de kern van de roos bereikt en mocht ik welverdiend even uitrusten na alle inspanningen. Een schat werd overigens niet gevonden, wel een prachtig uitzicht op de, mij volledig omringende, fluweelwanden.
Prompt werd ik ruw uit mijn dagdroom gehaald, want plotseling klonk er geschreeuw. De grote lamp ging aan en direct bevond ik mij weer in een ‘gewone’ kamer. Mijn dochter had me nodig bij het schoolwerk. Weg mooi avontuur, welkom werkelijkheid. Alhoewel, deze droom kunnen ze me mooi niet meer afpakken!! En dit was nog maar 1 bloem, kun je nagaan toen ik alle bloemen had gehad.
Heerlijk dat dromen en die fantasie. Ik heb het al van jongs af aan. Zo vertelden mijn ouders ooit het verhaal over een speeltuin-voetbaltoernooi. Ik was een jaar of 7 en mocht, als 1 van de jongsten, ook meedoen. De finale was bereikt, de spanning was om te snijden. Wie zou er met de titel naar huis gaan?! Een medespeler van me gaf een geweldige pass richting mij, want ik ‘zat’ helemaal vrij.
Wat was namelijk het geval? Deze jongen bevond zich aan de rand van het veld in een compleet andere wereld. Tussen de grassprietjes en bloemetjes had ik een heerlijk plekje gevonden om te kunnen dromen. Wat nu finale, welke finale, ik had wel wat anders aan mijn hoofd. U begrijpt, dat was dus de eerste en enige pass die op mij gespeeld werd 🙂
Ik heb de bal nooit gezien, maar mocht aan het einde van de dag wel de beker vasthouden. Mede door mijn geweldige spel en tactisch inzicht, waren we toch maar mooi even eerste geworden!! Dat u dat maar even weet, ja, er is vast een zeer goede voetballer aan mij verloren gegaan, hum, hum. Nee, dat voetballen is niet zo besteed aan mij. Hardlopen vond ik wat dat betreft veel leuker als sport.
De blik op oneindig, maar het verstand zeker niet op nul, en lopen maar. In deze tak van sport konden de twee elementen, dromen en sporten, tenminste mooi samenvloeien. Zeker op de langere afstanden had ik alle tijd om heerlijk weg te dromen. Ach ja, hardlopen, alweer van lang geleden, eigenlijk zou ik het weer eens moeten proberen, maar volgens mij is dat ook een droom….
De nachten staan, vooral in het laatste gedeelte van de nacht, vaak in het teken van dromen. De afgelopen tijd waren dat vooral woeste en beangstigende dromen. Badend in het zweet werd ik dan wakker. Altijd dromen over opdrachten of taken die niet volledig vervuld konden worden. Zich regelmatig afspelend in allerlei fantasierijke omgevingen vol gefingeerde personages. Dat had natuurlijk alles te maken met de aanstaande verjaardag van Ellen.
De enscenering waarin deze dromen zich afspelen is weliswaar bijzonder vindingrijk en boeiend. Het effect dat deze dromen op mij hebben is een stuk negatiever. Intrigerend is wel hoe fantasie en rouwverwerking dan samenkomen op 1 plaats, een droom. Geloof het of niet, maar de avond na de verjaardag van Ellen sliep ik weer prinsheerlijk.
Er zijn gelukkig veel meer ochtenden waarin ik bij het ontwaken met een glimlach terugdenk aan de beleefde avonturen die nacht. Of waarin ik direct een gedroomd deuntje moet opnemen voordat ik het weer ben vergeten. Want dat is wel een feit, het grootste gedeelte van de dromen vergeet je weer snel. De grote lijnen blijven ‘hangen’, maar het gedetailleerde is snel verdwenen.
Men zou toch eigenlijk je dromen moeten kunnen visualiseren of op kunnen nemen. Hoe vaak ik niet de meest fantastische creaties of songs voorbij heb horen komen, ongelooflijk. Maar even zo vaak ben ik ze helaas binnen 10 minuten weer vergeten. Neem nu de douche, ook zo’n handige locatie om weg te dromen. Heb ik net mijn 5 overgebleven haren ingezeept, knalt er toch een refrein door mijn hoofd.
Ik zweer het, gegarandeerd een top 10 hit in de dop!! Maar ja, dan moet ik toch echt eerst even de shampoo uit mijn haren spoelen. U voelt hem al, tegen de tijd dat ik kans zie om, gedroogd, een opname-apparaat te bemachtigen, weet ik alleen nog maar de eerste noot. Weg top 10 hit, het spijt me, u zult het dus met de overgebleven restjes moeten doen op muziekgebied 🙂
Jammer, maar niets aan te doen. Voordeel is dat al deze dromen en fantasieën me niets kosten. Ze dringen zich dagelijks in veelvoud aan mij op, tot op de dag van vandaag. Dus ik zit nooit verlegen om ideeën. Laat dat vooral zo blijven, want ik vind het heerlijk. Het is wie ik ben en het past perfect bij me. Sinds ik dat heb geaccepteerd en heb omarmd, heeft het me geen windeieren gelegd.
Het heeft volledig mijn nieuwe, creatieve, pad gevormd. Waar ik vroeger de dromen en fantasie probeerde te negeren, heeft het omarmen hiervan me geleid tot waar ik nu ben. Een persoon die zichzelf opnieuw heeft uitgevonden, met creativiteit als hoofddoel. Melodielijnen stromen dagelijks door mijn hoofd en ook in het fotografische kan ik mijn dromen, mijn fantasie kwijt.
Ik probeer de meeste foto’s die ik maak, een vorm van ‘dromerigheid’ te geven. Een sfeer in de compositie te creëren, waardoor de kijker zijn fantasie de ruimte kan geven. Ik probeer met de foto’s niet altijd precies de werkelijkheid te laten zien, maar juist het beeld dat zich tijdens de opname in mijn hoofd vormde. Dat geeft voor mij het fotograferen een meerwaarde, een hulpmiddel om mijn dromen, mijn fantasie te visualiseren.
Naarmate ik hier meer mee oefen, lukt dat me steeds beter. Hoe mooi is het niet dat ik van mijn ‘afwijking’ steeds meer mijn handelsmerk probeer te maken?! In het bedrijfsleven vormden mijn continu bewegende gedachten een bron van ergernis. Ze verstoorden bijvoorbeeld het tempo waarin ik geacht werd bepaalde analyses te verrichten. Bepaalde zaken die als primair werden geacht door de werkgever, ontgingen mij volledig.
Dat leidde voor beide zijden tot een hoop frustraties. Hoe fijn is het, dat ik mijn kinderen kan meegeven dat je voor creativiteit mag kiezen. Dat dromerig in het leven staan, geen slechte zaak is. Het verdient misschien niet veel die dromen, maar hoe belangrijk is dat voor je? Als je je financieel kunt bedruipen en je gelukkig voelt, lijkt me dat het meeste waard.
Kies vooral een richting in het leven die je als mens het meeste voldoening geeft. Een richting die bij jou past. Persoonlijk heb ik uiteindelijk mogen ontdekken, dat de dromen in mijn leven geen obstakel zijn waar je tegen moet vechten, maar juist mijn identiteit vormen. Eindelijk, na een gevecht van vele jaren, ben ik ’thuis gekomen’. Die lange weg zou ik, als het enigszins mogelijk is, mijn kinderen willen besparen….
Ik wens u allen een heerlijke week toe en tot de volgende blog!!
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Mooie blog, René. Vooral de foto’s vind ik prachtig en ja, ze stralen dromerigheid uit…
Fijne week gewenst!
Jammer dat we de dromen bijna nooit kunnen onthouden. Meestal is het nog heel vaag. De foto’s zijn prachtig.
Groetjes, Carla.