Never give away your dreams
At Hodson Street – Never give away your dreams ©2018
Waar ik vroeger bijvoorbeeld reizen als een ultieme manier van vrijheid beleven zag, is dat in de loop der jaren langzaamaan veranderd. Maar het belangrijkste blijft, volg je dromen, probeer je wensen te laten uitkomen, op welke leeftijd dan ook en wees vrij!! Volg je intuïtie en bovenal “Never give away your dreams”.
Pas geleden stond ik op de pier in Ijmuiden de zonsondergang te bewonderen en te fotograferen. Het was prachtig weer en dat was redelijk onverwacht. De gehele dag was er sprake van zeevlam geweest, waardoor er direct aan het strand geen hand voor ogen te zien was. Aparte gewaarwording, want een stukje verderop in de duinen was het het mooiste weer van de wereld.
Maar goed, rond het tijdstip dat ik mijn karretje richting pier stuurde, was de mist dus gelukkig verdwenen. Tijdens het fotograferen raakte ik in gesprek met een ouder echtpaar. Hun boot lag in de jachthaven vlak achter de pier en vanwege de hevige mist waren zij die dag niet uitgevaren. Twee, mooi gebruinde, gezichten die duidelijk vaak onderweg waren met de boot.
Tijdens het praten vertelden ze dat het eigenlijk hun bedoeling was geweest om verder te varen richting de Oostzee. Alleen hadden ze ontdekt dat het weer daar niet al te best was en waren de plannen gewijzigd. Ze hadden halsoverkop nieuwe kaarten gekocht en de koers verlegd naar de zuidelijke gebieden, richting Portugal. Gaan we niet naar het Oosten, nou dan gaan we toch lekker naar het Zuiden.
Ik gaf ze groot gelijk, je leeft per slot van rekening maar één keer. Natuurlijk, en daar excuseerden ze zich in eerste instantie ook enigszins voor, ze hadden het financieel dusdanig voor elkaar op deze leeftijd, dat het geld niet echt een rol speelde. Maar kom op zeg, daar hoef je je niet voor te excuseren, geniet ervan dat je die mogelijkheid hebt.
Want laten we wel zijn, het gaat in deze situatie niet alleen om het geld hebben, maar mede om het karakter onverwachte keuzes te durven maken. Je te durven laten leiden door je gevoelens en dan maar af te wachten wat de bestemming is.
Is dat niet geweldig, dat is toch ware vrijheid!! Je nergens om hoeven te bekommeren, de plannen wijzigen zoals het uitkomt en varen maar over die woeste wateren. Er zijn genoeg mensen die het erg benauwd krijgen bij het idee, dat iets anders gaat lopen als van te voren gepland.
Het deed me terugdenken aan mijn eigen eerste zelfstandige reizen op jonge leeftijd. Rugzak op, interrailkaartje en gaan. Met behulp van zo’n kaartje kon je een maand met de trein reizen door Europa. Ook dan had je de vrijheid om op het ene moment naar Lissabon te gaan, om vervolgens te besluiten de andere kant op te reizen.
Oke, soms zat je erg lang in de trein daardoor, maar wat een gevoel van vrijheid gaf dat en wat een belevenissen. Je raakte tijdens de reizen aan de praat met andere leeftijdsgenoten uit allerlei landen die hetzelfde ondernamen. Samen slapen in een coupe, die daar natuurlijk niet voor bedoeld was.
Maar ach, een beetje door elkaar heen wurmen en er pasten makkelijk een aantal mensen op de bank. Lekker knus met temperaturen van zo’n 35° Celcius 🙂 Ja, alles natuurlijk low budget, want je had een vast bedrag ter beschikking en des te goedkoper je alles kon regelen, des te langer je kon reizen!!
Ach, ik kan me nog steeds herinneren dat we de nachttrein namen van Lissabon naar Porto. Afgeladen met backpackers, lokale marktlui en wat al niet meer. Wat een heerlijke chaos. Uiteindelijk waren we zo moe dat we ons matje gewoon in het gangpad hebben neergelegd en zijn gaan slapen. Ik lag met mijn hoofd dicht bij de voeten van een grote man en was verbaasd over de lange en vieze teennagels.
Wij, stomme Hollanders, hadden het er natuurlijk uitgebreid over in onze moerstaal. Niks aan de hand, tot het ochtend was, de bestemming was bereikt en de beste man ons vriendelijk gedag zei in het Nederlands!!!! Bleek het een Hollandse zeeman te zijn, pijnlijk…… Gelukkig kon ie er wel om lachen, maar voor mij was het een mooie levensles 🙂
Gebeurtenissen tijdens vakanties, altijd mooi om op terug te kijken. Met een oude Suzuki Alto naar Frankrijk bijvoorbeeld. En dan in de bloedhitte, in de file, de verwarming op standje maximaal!! Dit omdat de radiateur niet goed werkte en dit de enige mogelijkheid was om de motor niet te laten oververhitten. Raampjes open en stoken maar!!
Zomaar een gedachte aan Ierland, ik en mijn beste vriend twee weken op rondreis met rugzak en gebruikmakend van bed en breakfast. Volgens mijn verre herinnering speelde het volgende zich af in het plaatsje Wicklow. Hier bleven we enige dagen om de Wicklow Mountains te bewonderen.
We overnachtten bij een ouder echtpaar. Stel je voor, twee jongens van in de twintig, versleten spijkerbroek en vaag t-shirt. Lang haar en ongeschoren, nou ik heb zelden in mijn leven zoveel gastvrijheid meegemaakt. Niks geen vooroordelen of wantrouwen. Op de dag van vertrek waren zij beiden afwezig, maar we kregen gewoon de huissleutel en die moesten we maar onder de deurmat leggen, geweldig!!
Wat ook een prachtmoment was in dit plaatsje, was dat wij ’s avonds in de pub belandden. We raakten al snel in gesprek met de plaatselijke bevolking en de pints vloeiden rijkelijk. Plotseling begonnen een paar mannen traditionele Ierse muziek te spelen.
Tot onze grote verrassing was de bespeler van de Bodhrán een, van oor tot oor, glimmend oud baasje, namelijk onze gastheer van de bed en breakfast!! Hij vond het schitterend om voor ons te spelen en wij beleefden een geweldige avond!! Vrijheid!!
Afijn, volgens mij dwaal ik behoorlijk van het eigenlijke thema af, vergeeft mij, mooie herinneringen ophalen is altijd fijn 🙂 Het thema voor deze blog is namelijk het gevoel van vrijheid blijven beleven. Persoonlijk vind ik het namelijk een belangrijk gegeven in mijn leven om me vrij te voelen. Hier dacht ik weer eens aan tijdens het gesprek met het echtpaar in Ijmuiden.
Naarmate ik ouder word, merk ik dat de manier om dit gevoel van vrijheid te blijven behouden op een andere manier gerealiseerd wordt dan vroeger. Waar ik toen dus het reizen bijvoorbeeld als een geweldige vorm van vrijheid kon beschouwen, is dat reizen steeds minder belangrijk voor mij geworden.
Ik ontdek steeds meer de schoonheid van ons eigen land en de eigen omgeving. Als ik op vakantie ben, ben ik ook weer blij als ik terug mag. Blijkbaar ben ik gelukkig op mijn vertrouwde stekkie!! Een mooie stad, Haarlem, en een mooie omgeving met duinen en strand vlak naast de deur. Wat wil een mens nog meer?!
Ik vind het heerlijk om te luisteren naar alle wilde reisplannen van mijn kinderen. Zo jong als ze nog zijn, hebben ze toch al ideeën van wat ze graag van de wereld willen zien. De een bijvoorbeeld wil graag naar Afrika en de ander wil naar Amerika, heerlijk toch!! Ik hoop dat ze hun dromen uitvoeren, aan mij zal het niet liggen, ik geef ze alle ruimte. Ik heb gereisd, het was leuk, een prachtige ervaring, maar het is geen prioriteit meer van me.
Mijn behoeften om het gevoel van vrijheid te blijven behouden, zijn steeds meer opgeschoven naar andere vlakken. Nu hoop ik vooral tot op late leeftijd te kunnen schrijven, muziek te componeren en te fotograferen. Maar bovenal dat ik deze creaties ook durf te blijven vertonen.
Het heeft lang geduurd voordat ik mijn hersenspinsels op welk vlak dan ook durfde te delen met de buitenwereld. Nu ik deze barrière eindelijk beslecht heb, voelt dit als ultieme vrijheid, een vrijheid van geest!!!!
Tot slot van deze blog wil ik daarom nog een klein stukje tekst plaatsen, geïnspireerd op de stukjes van de grote Toon Hermans. Vroeger zou ik dat absoluut niet gedurfd hebben, maar tegenwoordig….. 🙂
Als het gras groen is en de lucht blauw,
waarom is roze dan de kleur van verliefdheid en staat zwart voor rouw?
Als iets wordt bevolen, maar het is stevig aan
is het met het negatieve plotseling snel gedaan.
Woordjes, klein van postuur maar met een macht zo groot,
symbool voor schoonheid, symbool voor dood.
Bepalend voor hoe wij mensen ons voelen en denken.
Zouden we daar niet eens wat meer aandacht aan moeten schenken?
De tijd nemen als iets wordt verwoord,
voordat het tot een chaos verwordt?!
René, 2018
Heerlijk vrolijk geschreven, vol levensvreugde. Dat is mooi te lezen. Dat je genoten hebt van ’t leven, en mooie reizen hebt gemaakt. Dat is niet altijd voor iedereen weggelegd, maar ’t is leuk hoe passioneel je hierover schrijft, en ’t ons allemaal toewenst. Leuk René. Ik heb ervan genoten. Ook van jouw gedicht.
Lieve groet,