De eerste keer doet het meest pijn

At Hodson Street – Rosasharn ©2018

“When you meet things for the first time, it can hurt and you’ll feel lonesome”

een zin uit de song “Rosasharn”. Een tekstfragment niet van mijzelf, maar geschreven door John Steinbeck in het, voor mij althans, enorm inspirerende boek “De druiven der gramschap“. Al enige malen heb ik dit boek en deze schrijver laten passeren in de diverse blogs. lees verder

Deel dit /Share this

Tijd van denken en herdenken

Weg, maar niet vergetenWeg, maar niet vergeten

De wind en ik. Alleen wij twee, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.

Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.

Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.

At Hodson Street – Try ©2018

Het is bijna mei, traditioneel gezien de maand van herdenken, zowel privé als algemeen. Privé omdat er diverse personen in de loop der jaren de maand mei hebben uitgekozen om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Daar zal ik u als lezer op dit moment niet verder mee lastigvallen, dat houd ik ook privé. lees verder

Deel dit /Share this

Lessen trekken uit het verleden

At Hodson Street – I’ll show you my weakness ©2018

Apart toch eigenlijk, als je jong bent lijkt het verleden ver weg, maar naarmate je ouder wordt lijkt datzelfde verleden steeds dichterbij te komen. Deze gedachte schoot me te binnen toen ik aan het lezen was over de effecten van de Tweede Wereldoorlog op de Kennemerduinen.

Ik herinner me een moment op de middelbare school, waarbij de discussie met sommige vriendjes was of je de Tweede Wereldoorlog nu nog wel moest herdenken. Het was immers al zo’n tijd geleden. Nu, zo’n 35 jaar later denk ik weleens hoe onvoorstelbaar dit me nu in de oren klinkt. De oorlog was op dat moment nog niet eens 40 jaar voorbij. Op die leeftijd vonden we dat al een hele tijd geleden, terwijl ik me nu heel goed realiseer dat de oorlog toen eigenlijk pas net voorbij was. lees verder

Deel dit /Share this

Ook de mens is een dier, of we nu willen of niet!!

At Hodson Street – Better World, Live 2017 ©2017

Van de week werd mijn aandacht getrokken door het bericht dat de Noord-Koreaanse leider Kim Jung-un een bezoek had gebracht aan China. Het doet wereldwijd de hoop opleven dat er eindelijk weer eens gepraat gaat worden tussen de diverse landen. Dat is natuurlijk mooi, maar tegelijkertijd is het toch triest hoe enkele personen eigenlijk een hele planeet in gijzeling houden. lees verder

Deel dit /Share this

Wat is nu eigenlijk geluk?!

At Hodson Street – Cherish the Day ©2018

Afgelopen week was weer eens zo’n week waarin de uitersten van het leven zichtbaar werden. Waar de één een goede uitslag kreeg, overleed de ander aan dezelfde soort ziekte. Het zijn van die momenten waarop je nog eens eventjes flink met je neus op de feiten wordt gedrukt.

We zijn hier allemaal maar tijdelijk en niemand weet voor hoe lang. Een moment voor mij om nog eens even na te denken over het begrip “geluk” en de betekenis hiervan in het leven. Doe ik het allemaal wel goed?! lees verder

Deel dit /Share this

I’m not a killer

At Hodson Street – I’m not a killer ©2018

Op dit moment ben ik weer eens aan een boek begonnen dat een stuk geschiedenis beschrijft, namelijk “de gezusters Romanov” van de Britse historica en schrijfster Helen Rappaport. Het is een biografie over het korte leven van de 4 dochters van de laatste tsaar van Rusland, tsaar Nicolaas II.

Hoe het boek zal aflopen moge een ieder duidelijk zijn, het boeiende is dat je het verhaal leest en soms met een schok bedenkt dat je geen fictie leest, maar een werkelijk gebeurd verhaal. De hoofdpersonen hebben werkelijk bestaan, er zijn afbeeldingen van ze, er zijn ooggetuigen geweest van hun leven en de omstandigheden waarin dat plaatsvond. lees verder

Deel dit /Share this

Please, forgive me

At Hodson Street (en dansvereniging DSG) – Please, forgive me  17 december 2017

Voor deze week een “golden oldie”, als leidraad voor de blog, namelijk “Please, forgive me”. Het leek me leuk om de inhoud van deze song eens nader te belichten, mede ook omdat we dit nummer afgelopen week 2 maal hebben mogen uitvoeren met een dansgezelschap!!

Er was door dansvereniging DSG te Haarlem gevraagd of zij een choreografie mochten maken op deze song, iets wat wij natuurlijk een ontzettend leuk idee vonden. Het was een geweldige belevenis om de dansers een eigen interpretatie te zien geven van deze song, terwijl Chantal en ik het nummer live vertolkten. lees verder

Deel dit /Share this

Breekbaarheid – Fragility

Licht in het duister

Wat is het leven toch een ongrijpbaar fenomeen. Per dag, per uur, ja zelfs per seconde kan het van gedaante verwisselen. Zeker ben je alleen van het verleden, voor de toekomst mag je slechts hopen.

Dit jaar is voor mij persoonlijk weer eens typisch zo’n jaar waarin alle uitersten van het leven zichtbaar worden. Aan de ene kant het gevecht van dierbaren om te blijven bestaan, aan de andere zijde het tegelijkertijd werken aan een mooie toekomst. lees verder

Deel dit /Share this

Where is our concern

“At Hodson Street – Where is our concern”

Het nummer “Where is our concern”, is aan de eettafel opgenomen met een simpel microfoontje, tijdens een repetitie. Meer ‘naked/unplugged’ kun je als muzikant niet gaan. Geen versterking, niets van dat al, alleen gitaar en zang. Simpel één take, en dat is het. Maar dat vonden we juist prima passen bij dit nummer. Emotie en bezieling, daar gaat het nu om, niet of het perfect van kwaliteit is.

De natuur

Telkens, iedere keer weer, als jij me vol liefde en genegenheid, zonder enig vooroordeel, omarmt en aan de boezem drukt, voel ik de intense liefde. Nog steeds, na al die jaren, ervaar ik datzelfde heftige gevoel. lees verder

Deel dit /Share this

Vrijheid en Onontkoombaarheid

Wie het eerst komt….

Net een prachtig boek uitgelezen, namelijk ‘De jaren van onschuld’ van de schrijfster Edith Wharton. Meeslepend, beklemmend en ook herkenbaar. Kun je je ooit ontworstelen aan het milieu, de onuitgesproken wetten, waarmee je bent opgegroeid. En ook de kracht/macht van de massa en het (on)vermogen daar als individu tegenin te gaan. lees verder

Deel dit /Share this
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram