At Hodson Street

Wij twee, onlosmakelijk één

Vandaag, precies een jaar geleden, moesten we gedwongen afscheid van elkaar nemen. Een jaar staat voor 52 weken, 365 dagen, 525600 minuten ofwel 31536000 seconden. Maar hoe groot het getal ook lijkt te worden, het gemis wordt er absoluut niet minder om. Sterker, het gemis wordt juist steeds groter.

Precies een jaar verder ben ik nu met mijn leven. Een leven dat nooit meer zal worden als het ooit was. Er is een deel van mezelf, van mijn ziel weggesneden, toen jij overleed. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt dat deel dat er niet meer is, steeds zichtbaarder. Het onzichtbare gat dat jij hebt achtergelaten, krijgt steeds meer contouren. lees verder

Deel dit /Share this

De laatste week met z’n viertjes.

Deze week hebben de meiden vakantie. Continue gaan mijn gedachten naar verleden jaar. Toen hadden de meiden in deze periode ook vrij. We zijn toen met z’n viertjes een weekje op vakantie gegaan in Nederland. Het ging niet heel goed met Ellen, maar we zouden hoe dan ook op vakantie gaan. Daar was met Ellen geen discussie over mogelijk 🙂

Achteraf bekeken onvoorstelbaar gezien de toestand van Ellen. Maar tegelijkertijd ook een memorabele week. Het was de laatste week die we met z’n viertjes zouden doorbrengen. De chemokuren hadden geen effect en het lichaam van Ellen raakte steeds meer opgezet door vochtophoping. Ze werd steeds meer een ‘Michelin-vrouwtje’. lees verder

Deel dit /Share this

Als de kat van huis is, doen de muizen de afwas.

Afgelopen week stond onverwacht in het teken van het begrip ‘zelfstandigheid’ voor de kinderen. Op een gegeven moment was het namelijk mooi weer en zou Anne al vroeg thuis zijn. Toen heb ik in goed overleg met beide dames besloten heerlijk een middagje naar de duinen te gaan. Na al die sombere dagen moest ik er dringend even tussenuit.

Anne zou Sara uit school halen en als er iets was konden ze me bellen of stond er een buurvrouw paraat. Ik zou rond etenstijd weer thuis zijn en gewoon voor ons drietjes gaan koken. De meiden vonden het prima, ik geloof dat ik het zelf nog het meest spannend vond. Maar het was tegelijkertijd een goede generale repetitie voor afgelopen maandag. Toen ben ik namelijk naar de musical “Porgy and Bess” geweest, maar daar later meer over 🙂 lees verder

Deel dit /Share this

Hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!

Wat een rare kop is dit zeg, “hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!”. Hiervoor mijn oprechte excuses, maar toch was dat het geval afgelopen week. Ik heb namelijk een nieuwe liefde ontdekt. Al een tijdje was ik er in mijn hoofd mee bezig, maar deze week heb ik het ook in de praktijk gebracht. Ik heb mijn eerste schreden gezet op het gebied van druppelfotografie.

Jawel, druppelfotografie, iets wat binnenshuis prima te verwezenlijken valt. Ik zocht namelijk naar andere mogelijkheden om te kunnen fotograferen als ik het huis niet uit kan. Hetzij doordat de meiden er zijn, hetzij doordat het weer te slecht is. Nou, daar was de afgelopen week toch zeker wel sprake van. Dus ben ik mijn idee gaan uitwerken. lees verder

Deel dit /Share this

Open brief aan mijn overleden partner, deel 6

Hoi lieverd,

heb je nog iets aan je verjaardag gedaan? Wij hier hebben in ieder geval zeker bij je verjaardag stil gestaan. Ook via de post en sociale media zijn heel wat reacties binnen gekomen. Allemaal van mensen die jou absoluut nog niet vergeten zijn. Sterker nog, van mensen die je nog steeds ontzettend missen. Heb je nu kunnen zien dat al je angst om snel te worden vergeten, nergens voor nodig was?!

Maak je hier dus nu maar geen zorgen meer over. We hebben met een select gezelschap je verjaardag ‘gevierd’ in de Roemer. Op dezelfde plek als waar je wel eens eerder je verjaardag vierde. Een viering die heel waardevol is gebleken. Een moment ook om nogmaals te zien en te beseffen dat ik er met de twee meiden absoluut niet alleen voor sta. lees verder

Deel dit /Share this

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen?!

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen, ik weet het niet. Terwijl ik dit schrijf, komt de zon prachtig op. De lucht is in allerlei kleuren rood gehuld. Wolkenslierten reflecteren op schitterende wijze de kleuren van de zonsopkomst. Wat blijft dat toch een geweldig fenomeen om te aanschouwen. Maar tegelijkertijd dringt aan alle kanten jouw gemis zich aan mij op.

Zo gaat het de laatste tijd aldoor. Ik lach, ik probeer te genieten, maar als ik maar even verder denk, beland ik in donkere gedachten. Het besef dat ik er alleen voor sta, het besef dat mijn maatje niet naast me is. Waarom mag ik dit wel nog allemaal beleven en jij niet?! Dat is een vraag die eigenlijk onzinnig is, maar iedere keer de kop opsteekt. lees verder

Deel dit /Share this

Testen, testen en nog eens testen

Hoera, de cito toetsen zijn weer begonnen voor Sara!! Testen, testen en nog eens testen. Op welk niveau begeeft uw kind zich en wat voor uitstroom, lees voortgezet onderwijs, hoort hierbij. Oei, het kind scoort laag, start alvast de bijlessen om het kind toch op zo’n hoog mogelijk niveau te laten uitstromen.

Waar ik bij mijn weten vroeger eenmaal een test kreeg in het laatste jaar van de lagere school, krijgen de kinderen tegenwoordig de ene na de andere test en dat al vanaf de eerste klassen. Ik geloof dat Sara in het laatste jaar zelfs drie verschillende soorten testen krijgt. Alles om maar een zo goed mogelijk beeld van het kind te krijgen. Maar ook om haar het hoogst mogelijke uitstroomadvies te geven. lees verder

Deel dit /Share this

Het jaar 2019 is voorgoed voorbij

Het jaar 2019 is voorgoed voorbij, leve 2020!! Een nieuw jaar, nieuwe kansen, misschien wel een wat meer frisse blik. Bij deze iedereen de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Een jaar waarvan ik voor een ieder van jullie hoop dat dromen werkelijkheid mogen worden, maar bovenal de gezondheid ongeschaad blijft.

Tweeduizend negentien is ook voor altijd het jaar waarin ik Ellen achter moest laten en alleen verder moest. Zo voelt het in ieder geval voor mij. Mijn hemel, wat heb ik daar een moeite mee gehad. Wat ben ik met dat idee bezig geweest. De laatste dagen van 2019 was ik compleet op. Ik heb me letterlijk naar de jaarwisseling toe gesleept. Het gedicht “2019 voorbij” is hier een uitvloeisel van. lees verder

Deel dit /Share this

Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!

Ik wens u allen prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!! Ja lieve mensen, de kerst staat alweer voor de deur. Alsof de tijd er nog even een eindsprintje tegenaan heeft gegooid, zo snel verlopen deze weken. Dit jaar zult u van mij geen kerstkaart hoeven te verwachten. Vandaar dat ik u nu alvast fijne dagen wens.

Geen kerstkaarten dit jaar, want ik zou niet weten hoe ik het over mijn hart moet verkrijgen om kaarten te sturen zonder de naam van Ellen er op. Dat ligt nog allemaal veel te gevoelig. Mijn hemel, een paar maanden geleden dacht ik nog vrij makkelijk over deze decembermaand, maar daar kom ik nu toch echt van terug. Wat een ‘spagaat-maand’. lees verder

Deel dit /Share this

De tijd zit niet stil.

De tijd zit niet stil, mijn hemel, wat gaat het toch allemaal snel. Snel wat betreft dit jaar, wat betreft het opgroeien van de kinderen, ja eigenlijk wat betreft alles. De maand december, alweer de laatste maand van het jaar. Nog een paar weken en we stappen 2020 binnen. Alhoewel, min of meer zijn de eerste stappen binnen 2020 alweer gezet.

Zo belde van de week een vriend om een afspraak te maken. U voelt hem al, dat werd natuurlijk pas in 2020. Afgelopen week waren we bij de tandarts, vervolgafspraak, u raadt het al, in 2020. Ja, en zo heeft de tijd eigenlijk geen drempels, geen momenten van rust. Wel in onze hoofden, maar zeker niet in het werkelijke leven. lees verder

Deel dit /Share this