Only memories left

At Hodson Street – Only memories left



Zonder woorden

Ik ga naast je zitten, je ademt onrustig en slaapt. Met enige moeite overtuig ik mezelf ervan dat je het werkelijk bent. Wat kan een mens, wat betreft uiterlijk, snel veranderen.

Ik kijk naar je, is dit dan de laatste keer? Het is eigenlijk al onverwacht dat ik je nog een keer zo zou zien. Plotseling open je je ogen, kijkt om je heen, ziet me, en een glimlach verschijnt op het gezicht.

‘Hé, was je hier allang?’ We begroeten elkaar en spreken enige tijd. Helderheid en afwezigheid wisselen elkaar af. Wat me direct opvalt, is dat er een totale berusting is. Geen opstandigheid dit keer, maar een verzoening met het lot.

Dan doezel je weer weg. Een paar keer veeg ik je mond af; speeksel dat zich een weg naar buiten baant. Zo word je af en toe wakker gedurende de tijd dat ik er ben.

Maar wat een kostbare en dierbare tijd. In de paar gesprekjes van enkele minuten wordt een lange vriendschap bestendigd tot in de eeuwigheid. We benadrukken de mooie momenten en vertellen elkaar zonder enige gêne hoe belangrijk de vriendschap voor elk was.

We zwijgen. Gedurende enige tijd kijken we elkaar diep in de ogen. Intens. Woorden zijn niet altijd nodig om iets te verklaren. Ik neem afscheid. Dag lieverd. Nog een paar maal draai ik me om en zwaaien we naar elkaar.

Zonder woorden, dag lieverd……..

 



Deel dit /Share this

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram