Open brief aan mijn overleden partner, deel 1

---

Dag Lieverd,

vanavond zijn we weer eens, onverwachts, met z’n tweetjes. Anne gaat bij vriendinnetjes uit de klas een slaapfeestje houden. Vanmiddag is ze met dezelfde meiden gaan shoppen in de stad. Ja, wat zul je trots op haar zijn, net als ik overigens. Genietend van het leven, zoals het moet volgens jou. Een jongedame op weg naar zelfstandigheid, omringd door lieve vriendinnen. Ze doet het goed, maak je geen zorgen.

Sara gaat bij vriendinnen van ons logeren. Lekker alle aandacht voor zichzelf, dat is ook wel weer eens fijn. En ook zij gaat lekker, ze heeft veel vriendinnetjes, is vrolijk, en bovenal, zichzelf. Je opvolgster heeft zich al aangediend. Wat een eigenwijs portretje, in positieve zin. Onverstoorbaar haar eigen ding doend, niet van haar pad te krijgen. Je kunt zeggen wat je wilt, maar als zijzelf iets anders in haar hoofd heeft, doet ze gewoon lekker dat, herkenbaar toch?! Dat zal jou als muziek in de oren klinken 🙂

Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gekregen, twee van die prachtige meiden. En dan nu vanavond allebei uit logeren. Al een tijdje geleden dat we met z’n tweetjes waren. De laatste keer zul je je wel kunnen herinneren. Dat was ruim 6 weken geleden. Ik lag naast je en jij sliep. Je definitieve, laatste slaap, waarna je naar een andere dimensie bent verhuisd. Tenminste, daar ga ik vanuit, al ben ik niet zo (bij)gelovig, toch geeft het mij een prettig gevoel om zo over je heengaan te denken.

Zes weken alweer en de dagen zijn omgevlogen. Och schat, wat moet er een hoop geregeld worden, niet normaal. Maar nu, vanavond, zijn we even lekker met elkaar. Tijd om heel voorzichtig eens wat herinneringen, van de afgelopen maanden en van ver daarvoor, op te halen. Wat een achterlijke periode was het, hè, bizar gewoon. Iedere keer als we dachten wat rust te hebben, sloeg het genadeloze monster weer toe. Wat een veelvraat, die kanker, als ie het eenmaal op zijn heupen heeft, is ie niet te stoppen.

Een wolf in schaapskleren, soms je de hoop gevend verzadigd te zijn, om vervolgens loeihard toe te slaan. Wat leer je elkaar kennen in zo’n periode. Aan een blik hadden we genoeg, er hoefde niet altijd wat gezegd te worden. Karaktertrekken die blijkbaar diep in ons verborgen zaten, kregen openlijk de kans te excelleren. Wat een ongelooflijke vechtlust en mentaliteit heb jij in deze periode laten zien. Ik ben zo trots op je, wat een kanjer.

Die bovenmenselijke kracht had ik zo nog niet eerder in die twintig jaar bij je gezien. Tot het laatst ging je ervoor, ons meesleurend in je positiviteit. Weet je nog, die laatste zondag, Bruce Springsteen op en je zat alweer te swingen in je bed. De nacht ervoor was je nog een hoopje ellende, maar dat was je al snel weer vergeten.

Doorgaan met leven, vooruit kijken en zeker niet achterom. Doorgaan met fysio-oefeningen, zelfs de laatste dagen, want dat moest toch gewoon!! En daar ging je dan maar weer, op de tenen staan, zelf lopen naar de wc en wat al niet meer. En dat voor een dametje die, behalve haar vele etentjes, het liefst op de bank zat, kijkend naar een goede film!! Gekke, lieve pannenkoek die je er bent 🙂

Zelf verbaasde ik me met de rust die ik kon bewaren. Soms tegen “ijskonijn”- gedrag aan voor mijn gevoel. Maar ja, dat zei ik je toen ook al, dat was echt een overlevingsstand voor me. Zodra ik de emoties erbij zou laten komen, was er niets meer uit mijn handen gekomen. Natuurlijk waren de emoties er, maar sowieso had je liever dat we door bleven gaan alsof er niets aan de hand was.

Al voelde ik me regelmatig best opgelaten als ik met droge ogen tegen anderen moest vertellen hoe het met je ging. De gesprekspartner in tranen en ik maar rustig vertellen, alsof het me niets deed. Gelukkig wist jij wel beter, want wat een slechte film hebben we beleefd. Zelfs na twintig jaar zijn we in die periode nog dichter naar elkaar toegegroeid. Als het aan jou had gelegen, waren we zelfs nog even snel getrouwd.

Maarre hé, daar kon ik niet aan beginnen hoor. Vanaf het bordes van het stadhuis van Haarlem, had ik 20 jaar eerder je al ten huwelijk geroepen midden in de nacht. Met als gevolg een dikke ‘Nee’. Volgens jou waren we gewoon een beetje dronken, nou ja, hoe kom je erbij?! Ach, ook zonder huwelijk wisten we wel wat we aan elkaar hadden.

Poeh, kan je je ons eerste adres nog herinneren? Een oud huis met drie verdiepingen en op iedere verdieping andere huurders, een gevalletje huisjesmelkerij. Wat een zooitje en wat een vervallen troep. Als de wind iets te hard stond, sneeuwde het bij ons binnen van vergaan stucwerk. Als de bovenbuurmeid het met haar nieuwe vlam uitmaakte, moesten wij nog dagenlang gesniffer en gesnot aanhoren 🙂

Maar ook een mooie tijd, met drie keer vallen stonden we in de binnenstad. Nou, dat was aan ons wel besteed. Kroeg of restaurant, het maakte niets uit, wij zaten er. Ik zag weer foto’s terug bij jouw dienst, oh, wat waren we toen nog broekies. Jij een spetter van de eerste orde en ik met lang haar. Grootste verschil na die 20 jaar, nou uh, dat jij nog steeds een spetter bent en ik steeds kaler wordt! Waar is de tijd gebleven?!

Ja, en nu moet die kaalkop van jou alleen verder in het leven met onze twee meisjes. Tot nu toe heb ik nog geen openstaand keukenkastje tegen mijn hoofd gehad, ben ik niet van de trap gevallen of wat dan ook. Ik ben er namelijk van overtuigd dat je het me wel laat weten als je het ergens niet mee eens bent. Dus misschien ben je op dit moment wel tevreden met hoe we het allemaal zonder jou proberen te rooien.

Maar hoe we ook ons best doen, stil is het wel. Anne kon dat fraai verwoorden pas geleden. Ze vertelde me dat hoe leuk en hoe mooi de dag ook was, we uiteindelijk aan het eind van de dag toch nog steeds met z’n drietjes waren. Een dag zou pas echt geslaagd zijn als jij erbij was. Mooier compliment als moeder kun je toch niet krijgen?!

Nou schat, zo kan ik nog wel uren doorgaan, maar voor een eerste brief vind ik het wel mooi zo. Straks ga ik naar beneden, doe het kaarsje aan bij je portret en ga met je proosten. Voor het eerst in maanden gaat deze jongen weer eens een lekker biertje drinken. Samen met jou, op ons, “two souls, one mind”.

Ik hou van je!!

René

---

---

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het kost niets en uitschrijven kan altijd.

Inschrijven/Subscribe Uitschrijven/Unsubscribe

Emailadres:

Leave this field empty if you're human: