Vandaag wil ik u eens zomaar een dagje ‘meenemen’ in het leven van deze ‘huismuts’. Er zijn namelijk van die dagen waarop je je afvraagt of het misschien beter was geweest om in je bed te blijven. Je herkent ze helaas pas altijd als je midden in de ellende zit. Tja, en om dan terug naar je bed te gaan, gaat ook zo lastig.
Neem afgelopen week, de start van de nieuwe week. Het was regenachtig weer. Ik moest om kwart voor negen bij de kapper zijn, de rest van de ochtend had ik gereserveerd voor mezelf. De meiden hadden een extra lang weekeinde gehad, het huis was vol logees geweest. Beide dames waren zowaar in de ochtend op school. Dus dat buitenkansje moest ik niet onbenut laten.
Een berg wasgoed van hier tot Tokio ten spijt, maar dat moest maar even wachten. Ik vond dat ik, na alle hectiek van het weekeinde, wel recht had op een rustig ochtendje. Eerst die drie overgebleven haren van me in vorm laten knippen en dan heerlijk relaxen. Lekker lezen of aan muziek werken, maar vooral geen huishoudelijke taken. Het begon allemaal nog zo voortvarend.
Ongelooflijk hoe de kapster in korte tijd weer wat fatsoenlijks op mijn hoofd wist te toveren. Het lukt haar nog steeds om die her en der verspreidde, anarchistische sprietjes weer samen te krijgen tot een, min of meer, geheel. Alle sprietjes ‘lopen’ weer in het gareel dankzij haar knipkunsten. Je zou bijna zeggen dat ik weer een coupe heb 🙂 Binnen een half uur stond ik, met een fris geknipt koppie, weer in de woonkamer.
Tijd voor een bakkie koffie, laat het grote ontspannen maar beginnen. En, u voelt hem al, toen begon de dag pas echt zijn ware aard te laten zien. Terwijl ik water pakte voor de koffie, merkte ik dat de gootsteen verstopt was. Niet zo’n beetje, maar echt volledig. Geen druppel water verdween meer door de afvoer. Oeps, geen paniek, even ontstoppen misschien.
We wonen in een oud huis, waar de hoofdafvoer wel eens vaker verstopt is. Hij loopt wat vreemd, met een bepaalde knik richting de buren, die er ook op aangesloten zitten. Het beste zou ook zijn om ooit eens een eigen afvoer te maken. Maar ja, het is nu eenmaal niet mijn hobby om eens lekker de vloer open te breken en een nieuwe buis te plaatsen.
En dus moet eens in de zoveel jaar een rioleringsservice de boel komen ontstoppen met een elektrische ontstopper. Want als de afvoer eenmaal verstopt zit, nou, dan zit ie ook echt verstopt. Niet te geloven wat er dan aan troep vrijkomt als een loodgieter met zo’n apparaat aan de gang gaat. Maar zo ver leek het me nog lang niet. Eerst zelf maar eens aan de gang.
Nog vol goede moed pakte ik de prachtig rode ontstopper en ging aan de gang. Niks dus, maar wel een boel haren die meekwamen. Misschien hadden de dames en hun logees wel per ongeluk hun haren door de gootsteen gespoeld en zat er een verstopping in het eerste gedeelte van de buis. Dus, hop, op de knietjes onder het aanrecht. Kastje leegruimen en starten maar.
Even vakkundig de afvoer eraf halen en dan zou ik vast een bonk haren tegenkomen. Nou, de afvoer eraf halen was niet zo moeilijk, maar ik kwam natuurlijk geen haar tegen. Het zat toch echt in de hoofdbuis, de verstopping. Dus dat werd weer braaf de afvoer aansluiten op het geheel en het keukenkastje inruimen. Inmiddels waren we al zo’n drie kwartier verder en ik had nog geen koffie gehad.
Ik zag steeds meer een gepeperde loodgietersrekening dichterbij komen, en een dag zonder vrije tijd. Slecht voor mijn humeur, dat begrijpt u. Ik hield nog 1 idee over, voordat ik genoodzaakt zou zijn de loodgieter te bellen. In de schuur heb ik namelijk altijd een zak huishoudsoda staan.
Eens in de zoveel tijd gooit deze ‘huismuts’ namelijk een half kopje soda in de wasmachine en draait dan een kookwas. Bedoeld om de afvoer en de wasmachine in goede conditie te houden. Dus ik besloot een kopje soda in de gootsteen te gooien en het geheel een half uurtje te laten inwerken. Misschien dat dat nog zou helpen. Gezien de heftigheid van eerdere verstoppingen had ik er niet veel fiducie in.
Maar warempel, na een half uurtje wachten liep de afvoer weer als een ‘tiet’. Leve de “oma weet raad” middeltjes 🙂 Probleem opgelost en de zak soda kon terug naar de schuur. Aangekomen in de schuur besloot ik ook maar alvast een was aan te zetten. Ik was nu toch al met andere dingen bezig geweest en de afvoer werkte weer. Dus hup, eerste was erin, dan kon ie daarna mooi in de droger.
Eindelijk dan rust, bakkie koffie en een krantje erbij en na alle onverwachte bezigheden even lekker zitten. Wat wil een mens nog meer?! Na een tijdje was de was klaar en gooide ik hem in de droger. Als ik een beetje zou doorwerken, kon ik mooi nog wat meer wassen. Dan zou ik de dag erna wel wat meer tijd voor mezelf hebben.
Alle problemen waren opgelost, dus wat kon er nu nog gebeuren?! Nou, een kapotte wasdroger misschien. Niet te geloven, maar de wasdroger maakte na een tijdje een enorm bonkend geluid en ik kon hem alleen nog maar uitgooien. Nu is het een al wat ouder beestje, dus helemaal vreemd is het niet dat ie kapot ging. Maar waarom nu juist op dit moment?!
Was ik maar in bed gebleven! Maar nee, ik kon een nieuwe wasdroger uit gaan zoeken op internet, joepie….. Ik was er namelijk van overtuigd dat de kosten van eventuele reparatie niet meer zouden opwegen tegen de leeftijd van de wasdroger. Inmiddels was de eerste dochter alweer uit school gekomen en was mijn geplande vrije ochtendje officieel voorbij.
Weliswaar weer in het bezit van een werkende afvoer, maar met een kapotte wasdroger en nog steeds een berg wasgoed. Daar ging mijn hoop op iets meer rust de volgende dag. Want dan zou de nieuwe wasdroger komen en kon ik alsnog beginnen met al het wasgoed. U begrijpt, mijn humeur werd er niet beter op deze dag. Ik begon al wat zelfmedelijden te krijgen 🙂
‘s Middags kwam ook de jongste dochter uit school en was het gelukkige gezinnetje weer compleet. Ach, wat zijn het toch een schatjes, dacht ik nog. Laat ik eens lekker voor ze koken. Kip Madras leek me wel wat, dat vinden ze erg lekker. Dus liep ik naar beneden om ze dat te vertellen. Daar aangekomen bleek er een kussengevecht gaande te zijn tussen mijn meiden en een buurjongetje die er ook was.
De stofwolken vlogen door de lucht en de vloer zat onder de troep. Ze bleken gevoetbald te hebben op zo’n kunstgrasveldje met van die rubber balletjes. Ze hadden de schoenen niet uitgedaan, dus het hele huis lag bezaaid met van die zwarte troep. Nou, de blikken die ik van mijn schatjes kreeg toen ik vroeg of ze het even wilden opruimen.
Wat dacht ik wel niet, doe het even lekker zelf! Stomme vraag ook van me aan pubers, want natuurlijk moet de vader dat doen en niet zijzelf. Ik ben hun bediende, dus huppakee, vegen oudje 🙂 En hoe haalde ik het in mijn hoofd wat betreft eten. Alweer kip Madras, blablablabla….. Een hoop gepruttel van de jongste dame viel me ten deel.
Nou, dat was dus net de welbekende druppel. Boos stormde ik naar boven, vol zelfmedelijden. Arme ik, wat een rotdag en wat een ondankbare kinderen. Gelukkig heb ik de allerliefste schoonzus die je je maar kunt wensen, dus mocht ik even flink stoom afblazen aan de telefoon. Liefdevol en geduldig bleef ze luisteren tot mijn klaagzang ten einde was.
Ze herkende dit soort dagen maar al te goed, die had ze met haar 2 zonen ook genoeg meegemaakt. Ze stelde me gerust en zei dat ik echt wel weer van mijn schatjes zou gaan genieten, alleen nu even niet 🙂 Dat luchtte heerlijk op en uiteindelijk heb ik toch nog maar braaf iets gekookt voor de dames. Al was de stemming onder het eten iets minder gezellig dan normaliter.
Zo liep, na het afwassen en nog wat taakjes, een dag uit het leven van deze ‘huismuts’ gewoon weer ten einde. Weliswaar ietsje vroeger dan anders, want ik had een enorme behoefte gekregen aan mijn bed en een goed leesboek. En warempel, na een goede nachtrust, scheen de dag erna het zonnetje weer in huis en was ik er weer van overtuigd dat ik de liefste kinderen heb, die een mens zich maar kan wensen 🙂
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Je had inderdaad een pechdag Rene, maar gelukkig was het maar 1 dag.
Nu het zonnetje nog buiten en kunnen we allemaal wat meer genieten. Helaas miezert het weer op dit moment.
Groetjes, Carla.