De nieuwe werkelijkheid valt niet altijd mee.

De nieuwe werkelijkheid valt niet altijd mee. Dat bleek de afgelopen week op diverse manieren. Denk bijvoorbeeld aan het zelf lesgeven aan de kinderen. Afgelopen donderdag was ik er wel even flink klaar mee. Gelukkig braken de feestdagen aan, dus hadden we allemaal de kans om tot rust te komen. Sowieso was die donderdag een dag waarop het allemaal eventjes niet wilde.

Ik zat er gewoon flink doorheen. Ik had nergens zin in, kwam tot niets, was sikkeneurig. Echt zo’n baaldag. Niets voor mij, want meestal ben ik wel lekker bezig. Ik miste Ellen ook enorm. De nieuwe werkelijkheid, een leven zonder partner, viel die dag niet mee. Zo maar weer eens een dag waarop je je maatje zo ontzettend mist. Het is al zo’n contactloze tijd, dat werd hiermee nog duidelijker. Niet even tegen iemand aanhangen, niet even iemand die het van je kan overnemen. lees verder

Deel dit /Share this

Gedwongen rust leidt tot nieuwe inzichten.

Gedwongen rust leidt tot nieuwe inzichten. Waar de ene helft van Nederland zich een slag in de rondte werkt momenteel, heeft de andere helft min of meer gedwongen rust. Dat leidt bij deze groep tot een nieuwe kijk op de dingen. Zowel in de persoonlijke situatie als op maatschappelijk niveau. Het is misschien weleens goed dat de maatschappij zo opgeschud wordt. Als je dan toch nog iets positiefs uit alle ellende moet halen…..

In ene wordt de helft van Nederland die wel moet doorwerken, met andere ogen bekeken. Er is enorm veel waardering voor hen, getuige alle spontane acties om hen een hart onder de riem te steken. Dat is wel eens anders geweest. Dan ging het voornamelijk over het geklaag van hen en hun ‘gezeur’ om een beter salaris. Maar nu wordt in ene heel duidelijk hoe essentieel hun beroep voor de maatschappij is. lees verder

Deel dit /Share this

Liefde in tijden van corona

Liefde in tijden van corona laat zich in allerlei hoedanigheden gelden. In positieve als wel in negatieve zin. Feit is dat sinds het coronavirus heerst, het begrip liefde weer volop in beweging is. Alles gaat net even anders dan dat het normaliter zou gaan. Het lijkt wel alsof het begrip liefde weer meer verdieping krijgt.

Als ik naar mezelf kijk, mis ik mijn Ellen nu nog meer als anders. Nu er praktisch geen direct sociaal verkeer meer mogelijk is, mis ik nog meer de warmte van de persoon naast me. Je moet anderhalve meter bij elkaar uit de buurt blijven, een kus of een knuffel is uit den boze en op straat vermijden de mensen elkaar zoveel mogelijk. lees verder

Deel dit /Share this

Open brief aan mijn overleden partner, deel 7

Het zijn rare tijden lieverd. De wereld is in de ban, in de greep van een virus. Zo’n klein duveltje en de hele wereld ligt op z’n kop. Tegelijkertijd had Anne helemaal gelijk met haar opmerking dat het maar goed is dat dit virus niet rondwaarde toen jij ziek was. Want wat dat betreft is het een gevaarlijk virus, helemaal voor ouderen of mensen die ziek zijn.

Als je momenteel teveel op internet gaat zoeken, kom je de wildste verhalen tegen. Een mens zou zich daardoor compleet gek kunnen laten maken. Daar heb ik echt geen zin in. Ik wil mijn kinderen ook niet mee trekken in allerlei doemscenario’s. Positief blijven, vooral niet gaan wanhopen. Het is voor de meiden, zeker voor de jongste, al allemaal verwarrend genoeg. lees verder

Deel dit /Share this

De belastingdienst, ‘leuker kunnen we het niet maken’?!

De belastingdienst, “leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker”, herinnert u zich deze slogan nog? Nou, afgelopen week hadden ze me bijna op de knieën hoor. Wat niets of niemand lukte afgelopen jaar, had de belastingdienst in één ochtend bijna voor elkaar. Ik had aan het einde van de ochtend echt de neiging de moed op te geven.

Ik moet namelijk nog een F-formulier invullen voor Ellen. Dit formulier krijg je van de belasting als je partner is komen te overlijden. Een lijvig boekje boordevol vragen over de financiën met een evenzo lijvig toelichtingenboek. Het stomme is namelijk dat alles tegenwoordig digitaal gaat en al van tevoren is ingevuld, maar juist dit boekwerk handmatig moet worden ingevuld. lees verder

Deel dit /Share this

Eindelijk is alles weer lekker nat.

Na een maand vol regen en wind, vond ik afgelopen week eindelijk weer eens een moment om een middag in mijn geliefde duinen door te brengen. De kinderen vinden het momenteel erg leuk om zo’n middagje alleen te zijn en ik vind het natuurlijk geweldig om even lekker buiten te zijn. Een win-win situatie dus.

Het was zelfs zo erg, dat toen ik een half uur eerder weer thuis kwam, de jongste oprecht iets had van ‘ben je er nu al?!’ 🙂 Het was ook een uitgelezen dag om lekker uit te waaien, omdat een jaar geleden op deze dag de dienst van Ellen was. En waar het verleden jaar regenachtig weer was, had Ellen ditmaal gezorgd voor iets betere omstandigheden. lees verder

Deel dit /Share this

Genieten van een uitvaart

Deze blog wil ik beginnen met een dankwoord aan alle mensen die ons afgelopen week hebben gesteund. Middels berichtjes op de sociale media, reacties op de blog, bezoekjes aan huis, kaarten, wat dan ook, beseften wij drietjes dat we niet alleen staan in ons verdriet. Ellen was weer even terecht het middelpunt van alle belangstelling. Ze is zeker nog niet vergeten. Wat heeft dat ons goed gedaan, alle warmte en liefde!!

De dag waarop Ellen precies een jaar overleden was, begon overigens voor mij op een fraaie wijze. Ellen liet even merken dat ik wel aan haar moest denken namelijk 🙂 Enkele tellen voor het tijdstip waarop Ellen overleed, liep ik met Sara naar beneden. En geloof het of niet, bij de laatste treden gleed ik onderuit en lag ik languit onder aan de trap!! lees verder

Deel dit /Share this

Wij twee, onlosmakelijk één


At Hodson Street – Wij twee ©2020

Vandaag, precies een jaar geleden, moesten we gedwongen afscheid van elkaar nemen. Een jaar staat voor 52 weken, 365 dagen, 525600 minuten ofwel 31536000 seconden. Maar hoe groot het getal ook lijkt te worden, het gemis wordt er absoluut niet minder om. Sterker, het gemis wordt juist steeds groter.

Precies een jaar verder ben ik nu met mijn leven. Een leven dat nooit meer zal worden als het ooit was. Er is een deel van mezelf, van mijn ziel weggesneden, toen jij overleed. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt dat deel dat er niet meer is, steeds zichtbaarder. Het onzichtbare gat dat jij hebt achtergelaten, krijgt steeds meer contouren. lees verder

Deel dit /Share this

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen?!

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen, ik weet het niet. Terwijl ik dit schrijf, komt de zon prachtig op. De lucht is in allerlei kleuren rood gehuld. Wolkenslierten reflecteren op schitterende wijze de kleuren van de zonsopkomst. Wat blijft dat toch een geweldig fenomeen om te aanschouwen. Maar tegelijkertijd dringt aan alle kanten jouw gemis zich aan mij op.

Zo gaat het de laatste tijd aldoor. Ik lach, ik probeer te genieten, maar als ik maar even verder denk, beland ik in donkere gedachten. Het besef dat ik er alleen voor sta, het besef dat mijn maatje niet naast me is. Waarom mag ik dit wel nog allemaal beleven en jij niet?! Dat is een vraag die eigenlijk onzinnig is, maar iedere keer de kop opsteekt. lees verder

Deel dit /Share this

Testen, testen en nog eens testen

Hoera, de cito toetsen zijn weer begonnen voor Sara!! Testen, testen en nog eens testen. Op welk niveau begeeft uw kind zich en wat voor uitstroom, lees voortgezet onderwijs, hoort hierbij. Oei, het kind scoort laag, start alvast de bijlessen om het kind toch op zo’n hoog mogelijk niveau te laten uitstromen.

Waar ik bij mijn weten vroeger eenmaal een test kreeg in het laatste jaar van de lagere school, krijgen de kinderen tegenwoordig de ene na de andere test en dat al vanaf de eerste klassen. Ik geloof dat Sara in het laatste jaar zelfs drie verschillende soorten testen krijgt. Alles om maar een zo goed mogelijk beeld van het kind te krijgen. Maar ook om haar het hoogst mogelijke uitstroomadvies te geven. lees verder

Deel dit /Share this
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram