Blog Archieven - Pagina 2 van 11

Het mannetje, het bootje en het anker.

Het mannetje, het bootje en het anker.

Er was eens een mannetje die dobberde op de grote, grote zee. Hij bevond zich in een papieren bootje, zo’n bootje dat iedereen leert vouwen in zijn kleutertijd. Een bootje zonder kajuit, zonder roer, zonder motor, zonder anker. Overgeleverd aan de grilligheden van de natuur. Zoals de wind waaide, werd de koers bepaald. Soms zag hij vasteland en kreeg hij hoop. Hoop om vaste grond onder zijn voeten te kunnen voelen. Maar als de wind dan draaide, verdween het land weer langzaam uit het zicht. lees verder

Deel dit /Share this

Laat de dames maar schuiven.

Laat de dames maar schuiven. Als er iets positiefs uit het hele corona-gebeuren te halen valt, is het wel dat mijn twee meiden een behoorlijke sprong maken op het gebied van zelfredzaamheid. Waar ik verleden week nog een negatieve kant van deze periode belichtte, wil ik het in deze blog juist hebben over het positieve. Het continu met z’n drietjes zijn, leidt namelijk ook tot meer eigen initiatieven bij de meiden.

Zo gaan ze, als ze tegenwoordig eens eerder wakker zijn dan ik, zelf al naar beneden. Met het gevolg dat ik nog even heerlijk kan blijven liggen. Maar ja, ik moet het ook niet te bont maken. Daar zorgt de jongste wel voor!! Zo lag ik afgelopen zaterdag nog heerlijk te doezelen, toen ik Sara naast mij ‘papa, papa’ hoorde roepen. Eenmaal mijn ogen open, klom ze naast me in bed om heerlijk van de warmte te genieten. lees verder

Deel dit /Share this

Help, mijn vader explodeert!!

Help, mijn vader explodeert!! Ja lieve mensen, de meest zwarte kant van mijn karakter kwam afgelopen week plotsklaps tot leven. Die lieve, aardige, rustige, immer goedlachse man (althans, denk ik zelf, hum, hum), liet even een andere kant van zichzelf zien 🙂 Maar eerlijk is eerlijk, hier ging een hoop aan vooraf. Pas toen de oudste begon te klagen dat de jongste haar deur met zeep aan het insmeren was, plofte ik.

Laten we bij het begin beginnen. De aangeklaagde in dit verhaal, de vader (oftewel ikzelf), wil zich toch enigszins kunnen verdedigen. Voordat ik eeuwig bekend sta als grommige Gruf. Voor u zich zorgen maakt en jeugdhulp wilt inschakelen. Allereerst, bedenk dat wij met z’n drietjes vanaf 16 maart al 24 uur per dag met elkaar opgescheept zitten. Afgelopen week was dat dus de 11e week, bijna een dubbele zomervakantie. En dan nog eens met ook praktisch alles wat je in de zomervakantie met de kinderen zou gaan doen, in die weken gesloten. lees verder

Deel dit /Share this

De toekomst krijgt wat kleur.

De toekomst krijgt wat kleur. Heel, heel voorzichtig begint de toekomst wat vorm te krijgen. Diverse ideetjes en plannen borrelen op. Dat wil niet zeggen dat ik ze ook allemaal ga uitvoeren, maar het feit dat er ideeën zijn, is al weer een mooie stap. Natuurlijk laat de toekomst zich niet ‘vangen’ in een planning, niemand weet hoe de toekomst verloopt. Wat dat betreft is deze tijd daar een fraai voorbeeld van.

Als je een jaar geleden de mensen had voorspeld wat hen te wachten stond een jaar later, hadden ze je voor gek verklaard. Maar toch is het fijn om langzaamaan weer wat doelen voor ogen te zien. Ik ga er in al mijn optimisme maar gewoon vanuit dat ik pas net aan de tweede helft van mijn leven ben begonnen. Dus we hebben, hopelijk, nog heel wat jaartjes in het verschiet. lees verder

Deel dit /Share this

Over smaak valt niet te twisten.

Over smaak valt niet te twisten, toch?! En gelukkig mag er steeds meer zonder dat de mensen er direct aanstoot aan nemen. Afgelopen weekeinde bijvoorbeeld besloot Sara dat het tijd werd voor een ander kleurtje in het haar. Nou, daar was de oudste wel voor te porren hoor, om haar hiermee te helpen. Beide dames togen naar het Kruidvat en kwamen met diverse kleurtjes terug.

Uiteindelijk werd besloten een deel van het haar van de jongste paars te verven. Zo gezegd, zo gedaan en na een uurtje rommelen met de oudste in de rol van thuiskapster, zat het werk er op. Sara loopt nu rond met paars haar, geweldig!! Staat haar overigens nog erg leuk ook. Ja, kwam daar vroeger maar eens om, dan werd je direct tot een punker verklaard. lees verder

Deel dit /Share this

Open brief aan mijn overleden partner, deel 8

Hoi Lieverd,

het is weer moederdag geweest. Heb je gezien wat Sara voor je gemaakt heeft, lief toch?! ’s Ochtends was ze een half uurtje eerder opgestaan om dit werkje voor je te maken. Een blad vol liefdesbetuigingen aan je. We hebben het kaarsje aangestoken en daar de tekening bij gezet. Fijne moederdag, precies zoals altijd. Alsof er niets veranderd is. De lieve schat, net als dat ze iedere avond jou nog een aantal kusjes geeft voordat ze gaat slapen.

Je ziet, je maakt gewoon nog deel uit van ons gezin en waarom ook niet. De rol van moeder voor de twee meiden zul je voor altijd hebben. Die eretitel draag je voor eeuwig bij je, moeder van Anne en Sara. In de loop van de ochtend kwam een andere ‘engel’ ons nog even een persoonlijk gemaakt kaartje brengen met een lieve boodschap er op. Je bent echt niet vergeten hoor, dat kan ook helemaal niet. lees verder

Deel dit /Share this

Vrijheid, bescherm het met heel je hart.

Vrijheid, bescherm het met heel je hart. Deze week stond weer in het teken van de Nationale Dodenherdenking en de daaropvolgende dag, Bevrijdingsdag. Dit jaar is het 75 jaar geleden dat Nederland officieel bevrijd werd. Maar door het coronavirus beleefden we deze dagen anders dan de jaren hiervoor. We zijn beperkt in ons doen en laten en ondervinden enigszins, en op een geheel ander niveau dan destijds, wat het beperken van vrijheid inhoudt.

Reden te meer om er nog eens extra bij stil te staan hoe ontzettend waardevol het begrip ‘vrijheid’ is. Misschien is het ook wel eens ‘goed’ om weer te beseffen wat vrijheid inhoudt. We zijn het zo gewoon te kunnen doen wat we willen, dat het voor veel mensen in Nederland nauwelijks voor te stellen is, dat er ooit geen vrijheid was. Dat je niet kon zijn, wie je wilde zijn, dat je zonder enige reden kon worden opgepakt. lees verder

Deel dit /Share this

Ik omarm het leven zoals het komt.

Ik omarm het leven zoals het komt. Niet uit gelatenheid, maar omdat het mijn manier van in het leven staan is. Het leven is al zo kort, probeer er dus juist van te genieten. Kijk niet naar wat je niet hebt, maar kijk juist naar wat je wel hebt. Sta open voor veranderingen, accepteer dat dingen gebeuren, zonder dat je daar enige invloed op hebt gehad. Zowel in positieve als in negatieve zin. Maar probeer vooral gelukkig te zijn. Heb vertrouwen in jezelf en volg je hart. Niemand anders dan jijzelf bepaalt hoe je in het leven staat. Leef, maar laat ook leven. lees verder

Deel dit /Share this

Ik heb er zo’n ontzettende zin in!

Ik heb er zo’n ontzettende zin in! Of dit nu de lentekriebels zijn, of op hol slaande hormonen, ik weet het niet. Feit is dat ik een ontzettende zin heb om iemand om de hals te vliegen, te knuffelen of wat dan ook. Gewoon even lekker tegen iemand aanhangen en energie opdoen. Die anderhalve meter regel verveelt me wat dat betreft nu al enorm. Dat is natuurlijk ook de boosdoener, die regel!!

Ik ben overigens blijkbaar niet de enige die behoefte heeft aan lichamelijk contact, de eerste wetenschappelijke artikelen hierover verschijnen inmiddels in de kranten. Zoals dit artikel in de Volkskrant, waarmee zelfs wetenschappelijk mijn behoefte onderbouwd wordt 🙂 Zo afwijkend is mijn gedrag dus niet. Het is iets normaals, iets menselijks dat in onze genen verankerd zit. Ik bedoel er ook niets seksueels mee, totaal niet. Het is gewoon het gevoel ervaren dat je niet alleen bent. lees verder

Deel dit /Share this

De nieuwe werkelijkheid valt niet altijd mee.

De nieuwe werkelijkheid valt niet altijd mee. Dat bleek de afgelopen week op diverse manieren. Denk bijvoorbeeld aan het zelf lesgeven aan de kinderen. Afgelopen donderdag was ik er wel even flink klaar mee. Gelukkig braken de feestdagen aan, dus hadden we allemaal de kans om tot rust te komen. Sowieso was die donderdag een dag waarop het allemaal eventjes niet wilde.

Ik zat er gewoon flink doorheen. Ik had nergens zin in, kwam tot niets, was sikkeneurig. Echt zo’n baaldag. Niets voor mij, want meestal ben ik wel lekker bezig. Ik miste Ellen ook enorm. De nieuwe werkelijkheid, een leven zonder partner, viel die dag niet mee. Zo maar weer eens een dag waarop je je maatje zo ontzettend mist. Het is al zo’n contactloze tijd, dat werd hiermee nog duidelijker. Niet even tegen iemand aanhangen, niet even iemand die het van je kan overnemen. lees verder

Deel dit /Share this