Van de bloemetjes en de bijtjes gesproken.

passiebloem

Vandaag wil ik het met u hebben over het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Ik heb er hard voor moeten werken, lang geduld voor moeten betrachten. De nodige zweetdruppels gelaten, maar het resultaat is er dan ook naar. Bloemetjes en bijtjes naar hartenlust. Ik heb het natuurlijk over mijn tuintje, dat had u vast wel begrepen.

Want van die andere bloemetjes en bijtjes heb ik maar weinig verstand. Dat liet ik aan Ellen over, die was er volgens mij bedrevener in. Zij vertelde altijd wat ik moest doen, ik had geen flauw idee. Ik was dan ook oprecht verbaasd dat van dat soort bloemetjes en bijtjes kinderen konden ontstaan 🙂 Twee zelfs in ons geval en de jongste is trouwens bijna jarig. lees verder

Deel dit /Share this

Een vakantie vol deur avonturen!!

Deze vakantie werd een vakantie vol avonturen met deuren, maar gelachen dat we hebben! Mocht u daaraan twijfelen na de blog van verleden week, wees gerust. Ook deze vakantie is er heel wat afgelachen. Het eerste grote avontuur met deuren deze zomer begon tijdens een uitje naar familiepark Drievliet, wie wil dat nu niet?!

Daar gingen we, samen met een goede vriendin en haar twee kinderen, een dagje naar toe. De dag begon al met het feest dat Sara haar ov-kaart niet kon vinden. Duidelijk een zusjeskwaal, want zusterlief is hem ook pas 2 keer verloren, grrr. Niet te vinden, dus dat werd overal een los kaartje voor kopen. Voor de bus, de trein alsmede de tram in Den Haag. lees verder

Deel dit /Share this

Een vakantie met twee gezichten.

De zomervakantie zit er op. Een ‘vakantie’ van bijna 9 weken was het. Maar wel een vakantie met twee gezichten. Aan de ene kant was het heerlijk om een tijdje uit de vaste routines te zijn. Aan de andere kant was het ook een, emotioneel gezien, zware vakantie. Juist door rust te nemen, kregen alle gedachten de ruimte om op de voorgrond te treden. Precies zoals ik in de laatste blog voor de vakantie al voorspelde.

Maar het was hard nodig, het ging gewoon niet anders. Na al dat doordenderen van de afgelopen jaren, ook door alle gebeurtenissen met corona, moest ik nu eens aan mijn eigen gezondheid gaan denken. Dus tijd en ruimte voor bezinning en proberen af te kicken van het bijkans heilige ‘moeten’. Bewust heb ik gedurende deze weken ervoor gekozen niets aan sociale media te doen, nauwelijks te fotograferen en te componeren. lees verder

Deel dit /Share this

Open brief aan mijn overleden partner, deel 15.

Hoi lieverd,

als laatste blog van dit seizoen een brief aan jou. Ik stop 1 week eerder dan gepland met schrijven. Dit omdat Sara eerder vakantie heeft, maar ook omdat mijn lichaam en geest snakken naar rust. Het was wederom een turbulent jaar en dat begint langzamerhand wel zijn tol te eisen bij me. Het is een emotionele rollercoaster door alle omstandigheden.

Al het gedoe met corona gaat een mens niet in de koude kleren zitten. Maar ook al die belangrijke mijlpalen die de jongste van ons nu bereikt, en die ik niet letterlijk met je kan delen, doet me veel. Haar laatste schooljaar op de lagere school komt ten einde. Ze heeft op dit moment haar kampweek en volgende week volgt het ‘klapstuk’, de eindmusical. lees verder

Deel dit /Share this

Blik op de toekomst gericht.

Afgelopen week ontving ik een berichtje van een oude vriend. Hij stelde voor weer eens af te spreken, samen met een andere oude vriend. Dit na elkaar al wat jaartjes niet meer echt gezien te hebben. Met beide mannen heb ik heel wat avonturen beleefd in mijn twintiger, begin dertiger jaren. We zaten samen in een band, we gingen naar heel wat concerten en deelden de nodige uurtjes in de kroeg met elkaar.

Toch is er in de loop der jaren slijtage gekomen in de band tussen elkaar. Op een volstrekt natuurlijke manier overigens, dus niet door ruzies of andere nare dingen. Over beiden zou ik werkelijk geen kwaad woord kunnen spreken en koester ik de mooie momenten die we met elkaar hebben gedeeld. Maar deze jongen stopte met de band, werd vader, verloor zijn wilde haren en kreeg andere interesses. lees verder

Deel dit /Share this

Wat is ze toch mooi!!

Het leven verwordt
als uniek en bijzonder
met plezier verwoord.

Wat is ze toch mooi, lieve mensen!! Ik raak er niet over uitgepraat, ik blijf van haar genieten. Maar eerst iets anders moois, ik ben namelijk ingeënt. Ik ben nu officieel de trotse bezitter van een vaccinatie met het Janssen vaccin. Prompt dat een half uur na mijn inenting besloten werd te stoppen met het geven van het Janssen vaccin aan de grote massa, maar dat mag de pret niet drukken. Een jaar geleden was er nog niet eens een vaccin, dus ik ben reuzeblij. lees verder

Deel dit /Share this

Zoektocht naar de eigen identiteit.

De fase waarin we met ons drietjes zich momenteel bevinden, laat zich het beste omschrijven als een zoektocht naar de eigen identiteit. Het (opnieuw) zoeken naar een eigen identiteit nu Ellen overleden is. Niet binnen de omgang met elkaar, die weg hebben we wel aardig gevonden. Nee, zie het meer nu in de richting van toekomstdromen, op persoonlijk maar bijvoorbeeld ook op huiselijk vlak. Hoe zie je een toekomst zonder Ellen voor je? Zou je dingen in huis anders willen hebben?

Durf je afstand te doen van voorwerpen waar een verleden met Ellen aan vastzit? Over dit soort vragen had ik pas geleden een mooi maar ook emotioneel gesprek met de oudste. Zij zou bijvoorbeeld bepaalde dingen wel anders willen in huis. Ze vroeg onder andere waarom er nog steeds een groot wijnrek in de woonkamer staat, terwijl er niemand wijn drinkt. lees verder

Deel dit /Share this

Zomaar een dag uit het leven van een ‘huismuts’.

Vandaag wil ik u eens zomaar een dagje ‘meenemen’ in het leven van deze ‘huismuts’. Er zijn namelijk van die dagen waarop je je afvraagt of het misschien beter was geweest om in je bed te blijven. Je herkent ze helaas pas altijd als je midden in de ellende zit. Tja, en om dan terug naar je bed te gaan, gaat ook zo lastig.

Neem afgelopen week, de start van de nieuwe week. Het was regenachtig weer. Ik moest om kwart voor negen bij de kapper zijn, de rest van de ochtend had ik gereserveerd voor mezelf. De meiden hadden een extra lang weekeinde gehad, het huis was vol logees geweest. Beide dames waren zowaar in de ochtend op school. Dus dat buitenkansje moest ik niet onbenut laten. lees verder

Deel dit /Share this

Mijn dochter nu al aan de drugs?!

Is mijn oudste dochter nu al aan de drugs?! Het zal toch niet waar zijn?! Feit is dat de voortekenen niet gunstig zijn. Al een paar jaar geleden speelden mijn beide dochters regelmatig voor dealer in huis. Het was een favoriet ‘spelletje’ van ze, de een wilde stuff hebben en de ander verkocht het. Met bijbehorend gefluister en gesis en zakjes gevuld met een wit goedje.

Toen hebben we niet ingegrepen en moesten we er zelfs om lachen als volwassenen zijnde. Om de hoek zit namelijk een drukbezochte coffeeshop, dus de meiden hadden allang door wat zich daar mede afspeelde. Dat krijg je ervan als je in de grote stad gaat wonen. Dat krijg je er dus van als je als ouder zijnde niet goed oplet. Nu zit ik misschien wel met de gebakken peren, leest u namelijk onderstaand verhaal maar eens. lees verder

Deel dit /Share this

Rust doet de mens goed.

Rust doet de mens goed, dat bleek maar weer aan het begin van de meivakantie. De kinderen waren een paar dagen in Zeeland en sinds ruim een jaar had ik even tijd voor mezelf. Echt tijd voor mezelf. De eerste ochtend werd ik wakker omdat ik meende mijn jongste te horen roepen. Als zij wakker is, roept ze me namelijk altijd.

Gelukkig drong vrij snel tot me door dat dat helemaal niet kon en draaide ik me weer heerlijk om. Maar dat automatisme, zo duidelijk aanwezig 🙂 In het uurtje dat daarop volgde, ontstond de tweede ervaring veroorzaakt door rust. In mijn droom besprak ik met mijn schoonzus een probleem waar we eigenlijk Ellen voor nodig hadden. En terwijl we dat zeiden, zat ze in ene weer op de bank. lees verder

Deel dit /Share this
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram