Haarlem Archieven - Pagina 3 van 11

Het mannetje, het bootje en het anker.

Het mannetje, het bootje en het anker.

Er was eens een mannetje die dobberde op de grote, grote zee. Hij bevond zich in een papieren bootje, zo’n bootje dat iedereen leert vouwen in zijn kleutertijd. Een bootje zonder kajuit, zonder roer, zonder motor, zonder anker. Overgeleverd aan de grilligheden van de natuur. Zoals de wind waaide, werd de koers bepaald. Soms zag hij vasteland en kreeg hij hoop. Hoop om vaste grond onder zijn voeten te kunnen voelen. Maar als de wind dan draaide, verdween het land weer langzaam uit het zicht. lees verder

Deel dit /Share this

Laat de dames maar schuiven.

Laat de dames maar schuiven. Als er iets positiefs uit het hele corona-gebeuren te halen valt, is het wel dat mijn twee meiden een behoorlijke sprong maken op het gebied van zelfredzaamheid. Waar ik verleden week nog een negatieve kant van deze periode belichtte, wil ik het in deze blog juist hebben over het positieve. Het continu met z’n drietjes zijn, leidt namelijk ook tot meer eigen initiatieven bij de meiden.

Zo gaan ze, als ze tegenwoordig eens eerder wakker zijn dan ik, zelf al naar beneden. Met het gevolg dat ik nog even heerlijk kan blijven liggen. Maar ja, ik moet het ook niet te bont maken. Daar zorgt de jongste wel voor!! Zo lag ik afgelopen zaterdag nog heerlijk te doezelen, toen ik Sara naast mij ‘papa, papa’ hoorde roepen. Eenmaal mijn ogen open, klom ze naast me in bed om heerlijk van de warmte te genieten. lees verder

Deel dit /Share this

Help, mijn vader explodeert!!

Help, mijn vader explodeert!! Ja lieve mensen, de meest zwarte kant van mijn karakter kwam afgelopen week plotsklaps tot leven. Die lieve, aardige, rustige, immer goedlachse man (althans, denk ik zelf, hum, hum), liet even een andere kant van zichzelf zien 🙂 Maar eerlijk is eerlijk, hier ging een hoop aan vooraf. Pas toen de oudste begon te klagen dat de jongste haar deur met zeep aan het insmeren was, plofte ik.

Laten we bij het begin beginnen. De aangeklaagde in dit verhaal, de vader (oftewel ikzelf), wil zich toch enigszins kunnen verdedigen. Voordat ik eeuwig bekend sta als grommige Gruf. Voor u zich zorgen maakt en jeugdhulp wilt inschakelen. Allereerst, bedenk dat wij met z’n drietjes vanaf 16 maart al 24 uur per dag met elkaar opgescheept zitten. Afgelopen week was dat dus de 11e week, bijna een dubbele zomervakantie. En dan nog eens met ook praktisch alles wat je in de zomervakantie met de kinderen zou gaan doen, in die weken gesloten. lees verder

Deel dit /Share this

De toekomst krijgt wat kleur.

De toekomst krijgt wat kleur. Heel, heel voorzichtig begint de toekomst wat vorm te krijgen. Diverse ideetjes en plannen borrelen op. Dat wil niet zeggen dat ik ze ook allemaal ga uitvoeren, maar het feit dat er ideeën zijn, is al weer een mooie stap. Natuurlijk laat de toekomst zich niet ‘vangen’ in een planning, niemand weet hoe de toekomst verloopt. Wat dat betreft is deze tijd daar een fraai voorbeeld van.

Als je een jaar geleden de mensen had voorspeld wat hen te wachten stond een jaar later, hadden ze je voor gek verklaard. Maar toch is het fijn om langzaamaan weer wat doelen voor ogen te zien. Ik ga er in al mijn optimisme maar gewoon vanuit dat ik pas net aan de tweede helft van mijn leven ben begonnen. Dus we hebben, hopelijk, nog heel wat jaartjes in het verschiet. lees verder

Deel dit /Share this

Open brief aan mijn overleden partner, deel 8

Hoi Lieverd,

het is weer moederdag geweest. Heb je gezien wat Sara voor je gemaakt heeft, lief toch?! ’s Ochtends was ze een half uurtje eerder opgestaan om dit werkje voor je te maken. Een blad vol liefdesbetuigingen aan je. We hebben het kaarsje aangestoken en daar de tekening bij gezet. Fijne moederdag, precies zoals altijd. Alsof er niets veranderd is. De lieve schat, net als dat ze iedere avond jou nog een aantal kusjes geeft voordat ze gaat slapen.

Je ziet, je maakt gewoon nog deel uit van ons gezin en waarom ook niet. De rol van moeder voor de twee meiden zul je voor altijd hebben. Die eretitel draag je voor eeuwig bij je, moeder van Anne en Sara. In de loop van de ochtend kwam een andere ‘engel’ ons nog even een persoonlijk gemaakt kaartje brengen met een lieve boodschap er op. Je bent echt niet vergeten hoor, dat kan ook helemaal niet. lees verder

Deel dit /Share this

Ik omarm het leven zoals het komt.

Ik omarm het leven zoals het komt. Niet uit gelatenheid, maar omdat het mijn manier van in het leven staan is. Het leven is al zo kort, probeer er dus juist van te genieten. Kijk niet naar wat je niet hebt, maar kijk juist naar wat je wel hebt. Sta open voor veranderingen, accepteer dat dingen gebeuren, zonder dat je daar enige invloed op hebt gehad. Zowel in positieve als in negatieve zin. Maar probeer vooral gelukkig te zijn. Heb vertrouwen in jezelf en volg je hart. Niemand anders dan jijzelf bepaalt hoe je in het leven staat. Leef, maar laat ook leven. lees verder

Deel dit /Share this

Ik heb er zo’n ontzettende zin in!

Ik heb er zo’n ontzettende zin in! Of dit nu de lentekriebels zijn, of op hol slaande hormonen, ik weet het niet. Feit is dat ik een ontzettende zin heb om iemand om de hals te vliegen, te knuffelen of wat dan ook. Gewoon even lekker tegen iemand aanhangen en energie opdoen. Die anderhalve meter regel verveelt me wat dat betreft nu al enorm. Dat is natuurlijk ook de boosdoener, die regel!!

Ik ben overigens blijkbaar niet de enige die behoefte heeft aan lichamelijk contact, de eerste wetenschappelijke artikelen hierover verschijnen inmiddels in de kranten. Zoals dit artikel in de Volkskrant, waarmee zelfs wetenschappelijk mijn behoefte onderbouwd wordt 🙂 Zo afwijkend is mijn gedrag dus niet. Het is iets normaals, iets menselijks dat in onze genen verankerd zit. Ik bedoel er ook niets seksueels mee, totaal niet. Het is gewoon het gevoel ervaren dat je niet alleen bent. lees verder

Deel dit /Share this

Gedwongen rust leidt tot nieuwe inzichten.

Gedwongen rust leidt tot nieuwe inzichten. Waar de ene helft van Nederland zich een slag in de rondte werkt momenteel, heeft de andere helft min of meer gedwongen rust. Dat leidt bij deze groep tot een nieuwe kijk op de dingen. Zowel in de persoonlijke situatie als op maatschappelijk niveau. Het is misschien weleens goed dat de maatschappij zo opgeschud wordt. Als je dan toch nog iets positiefs uit alle ellende moet halen…..

In ene wordt de helft van Nederland die wel moet doorwerken, met andere ogen bekeken. Er is enorm veel waardering voor hen, getuige alle spontane acties om hen een hart onder de riem te steken. Dat is wel eens anders geweest. Dan ging het voornamelijk over het geklaag van hen en hun ‘gezeur’ om een beter salaris. Maar nu wordt in ene heel duidelijk hoe essentieel hun beroep voor de maatschappij is. lees verder

Deel dit /Share this

De belastingdienst, ‘leuker kunnen we het niet maken’?!

De belastingdienst, “leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker”, herinnert u zich deze slogan nog? Nou, afgelopen week hadden ze me bijna op de knieën hoor. Wat niets of niemand lukte afgelopen jaar, had de belastingdienst in één ochtend bijna voor elkaar. Ik had aan het einde van de ochtend echt de neiging de moed op te geven.

Ik moet namelijk nog een F-formulier invullen voor Ellen. Dit formulier krijg je van de belasting als je partner is komen te overlijden. Een lijvig boekje boordevol vragen over de financiën met een evenzo lijvig toelichtingenboek. Het stomme is namelijk dat alles tegenwoordig digitaal gaat en al van tevoren is ingevuld, maar juist dit boekwerk handmatig moet worden ingevuld. lees verder

Deel dit /Share this

Eindelijk is alles weer lekker nat.

Na een maand vol regen en wind, vond ik afgelopen week eindelijk weer eens een moment om een middag in mijn geliefde duinen door te brengen. De kinderen vinden het momenteel erg leuk om zo’n middagje alleen te zijn en ik vind het natuurlijk geweldig om even lekker buiten te zijn. Een win-win situatie dus.

Het was zelfs zo erg, dat toen ik een half uur eerder weer thuis kwam, de jongste oprecht iets had van ‘ben je er nu al?!’ 🙂 Het was ook een uitgelezen dag om lekker uit te waaien, omdat een jaar geleden op deze dag de dienst van Ellen was. En waar het verleden jaar regenachtig weer was, had Ellen ditmaal gezorgd voor iets betere omstandigheden. lees verder

Deel dit /Share this