Goedendag iedereen, wat betreft het ‘opgefokkerd’ zijn, daar kom ik in deze blog nog wel op terug, eerst maar eens beginnen met het belangrijkste nieuws van de afgelopen week. Na drie chemokuren is er een scan bij mijn partner gemaakt om te zien of de chemo aanslaat. Tot onze grote opluchting doet de chemo nog beter zijn werk dan verwacht. De artsen waren al blij als de uitzaaiingen zouden stagneren, maar uit de scan blijkt dat de uitzaaiingen met ruim de helft zijn teruggedrongen!!
Tag: kinderen
Een kort vervolg op de tijd…..
At Hodson Street – Rosasharn, live ©2018
(Blijf dromen, blijf hoop houden)
De vorige blog ‘de tijd vervloeit‘ ging over het begrip tijd en op welke wijze deze op dit moment zijn invloed uitoefent op/in mijn leven. Vanmiddag keek ik een poosje naar mijn partner, terwijl ze sliep. Hierdoor kwam toch weer het begrip ’tijd’ in mijn gedachten.
Het was een pittig weekje geweest voor haar, met een paar daagjes ziekenhuis als ‘beloning’ voor al het harde werken dat ze doet. Ze had koorts gekregen en aangezien ze nauwelijks weerstand heeft, deed dat direct alle alarmbellen afgaan. Gelukkig heeft de antibiotica zijn plicht gedaan en is de koorts weer verdwenen. Op naar de volgende chemo, joepie 🙁
De tijd vervloeit
Na zonsondergang aan de Noordzee
De tijd vervloeit. Uren worden dagen en dagen worden weken. In deze bizarre periode in onze relatie wordt het begrip tijd langzaamaan van nieuwe dimensies voorzien. Waar voorheen ons gezinsritme min of meer door het ritme van de kinderen werd bepaald, is er op dit moment een tweede ritme dat zich “vrolijk” een weg baant door ons leven, namelijk het ritme van het leven.
Het begrip tijd wordt hierdoor in ene anders beleden door ons volwassenen. Alles lijkt te vervloeien hierdoor, zelfs herinneringen. Niets staat vast, alles kan in ene weer anders zijn. Totale overgave, zonder dat word je gek. Wat vandaag gebeurt, lijkt morgen alweer een eeuwigheid geleden.
Dreamer
Dreamer
Balancerend op een dunne balk, trachtend het evenwicht te bewaren, beeld je, zonder het zelf te beseffen, het begrip leven fantastisch uit.
De beweging naar voren, weg van de duisternis, op zoek naar licht. Het hoofd geheven, de laatste zonnestralen zijn voor jou.
Op de achtergrond de hoop en verwachting gevangen in een boog, ontstaan uit het spel der elementen. Je kunt het, hebt vertrouwen en geniet.
Hoe lastig het soms ook zal zijn, zelfs uit de donkere momenten kan uiteindelijk iets moois ontstaan.
Deze week de afgelopen week
At Hodson Street – Two souls, one mind ©2018
Liefdesdans der libellen
Deze blog beginnen we maar eens met goed nieuws. Afgelopen week bleek na controle dat alles bij mijn partner er goed uitzag. Geen afwijkingen te zien en alles rustig. Dat is toch wel fijn nieuws, nu zo’n jaar na dato. Ook al hebben ze alles wat niet goed was, weg kunnen halen, bij kanker ben je toch altijd bang dat het weer terugkeert.
Dat is gelukkig niet aan de orde. Laten we het ook maar lekker zo houden, één keer die ellende is al één keer teveel. Daarom de gekozen song “Two souls, one mind”, vond ik toch zeker op zijn plaats hier. Ik ben trots op je, partner!! Terecht, 2 zielen, één gedachte 🙂
Wat is nu een jaar?!
At Hodson Street – Only memories left ©2018
Wat is nu een jaar?! Het is voorbij gevlogen. Vaak heb ik aan je gedacht, maar tegelijkertijd ging ook mijn leven door. Alweer een jaar geleden was het moment waarop je ons verliet, het voelt als gisteren. Maar als ik tegelijkertijd bedenk wat er in mijn privéleven allemaal in een jaar is gebeurd, is dat toch wel weer even slikken. Dan is een jaar ook best wel weer lang 🙂
Ach, zomaar wat voorbeelden van gebeurtenissen uit het afgelopen jaar, de oudste dochter heeft haar keuze gemaakt voor het voortgezet onderwijs, de eindmusical is in zicht. De jongste dochter gaat intussen, als het aan haar ligt, het liefst alleen naar school.
Lessen trekken uit het verleden
At Hodson Street – I’ll show you my weakness ©2018
Apart toch eigenlijk, als je jong bent lijkt het verleden ver weg, maar naarmate je ouder wordt lijkt datzelfde verleden steeds dichterbij te komen. Deze gedachte schoot me te binnen toen ik aan het lezen was over de effecten van de Tweede Wereldoorlog op de Kennemerduinen.
Ik herinner me een moment op de middelbare school, waarbij de discussie met sommige vriendjes was of je de Tweede Wereldoorlog nu nog wel moest herdenken. Het was immers al zo’n tijd geleden. Nu, zo’n 35 jaar later denk ik weleens hoe onvoorstelbaar dit me nu in de oren klinkt. De oorlog was op dat moment nog niet eens 40 jaar voorbij. Op die leeftijd vonden we dat al een hele tijd geleden, terwijl ik me nu heel goed realiseer dat de oorlog toen eigenlijk pas net voorbij was.
De tijd ‘vliegt’!!
At Hodson Street – Promised Land ©2018
Afgelopen weekeinde heb ik met mijn oudste dochter de laatste twee scholen bezocht in het kader van de zoektocht naar een geschikte middelbare school voor haar. Ja, middelbaar, u leest het goed, wat ‘vliegt’ de tijd, voor mijn gevoel is ze net pas op deze aardbol!!!!
Zo ben je vaste bezoeker van de peuterzaal en zo ben je met dochterlief in een doolhof aan keuzes voor het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Wat een mogelijkheden. Ik weet niet hoe het bij u vroeger ging, maar bij mij was de keuze direct duidelijk. Deze school is er en dat wordt hem ook, niks geen open dagen bezoeken, er was geen keus 🙂
Please, forgive me
At Hodson Street (en dansvereniging DSG) – Please, forgive me 17 december 2017
Voor deze week een “golden oldie”, als leidraad voor de blog, namelijk “Please, forgive me”. Het leek me leuk om de inhoud van deze song eens nader te belichten, mede ook omdat we dit nummer afgelopen week 2 maal hebben mogen uitvoeren met een dansgezelschap!!
Er was door dansvereniging DSG te Haarlem gevraagd of zij een choreografie mochten maken op deze song, iets wat wij natuurlijk een ontzettend leuk idee vonden. Het was een geweldige belevenis om de dansers een eigen interpretatie te zien geven van deze song, terwijl Chantal en ik het nummer live vertolkten.
Weg, maar niet vergeten 
