Hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!


Wat een rare kop is dit zeg, “hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!”. Hiervoor mijn oprechte excuses, maar toch was dat het geval afgelopen week. Ik heb namelijk een nieuwe liefde ontdekt. Al een tijdje was ik er in mijn hoofd mee bezig, maar deze week heb ik het ook in de praktijk gebracht. Ik heb mijn eerste schreden gezet op het gebied van druppelfotografie.

Jawel, druppelfotografie, iets wat binnenshuis prima te verwezenlijken valt. Ik zocht namelijk naar andere mogelijkheden om te kunnen fotograferen als ik het huis niet uit kan. Hetzij doordat de meiden er zijn, hetzij doordat het weer te slecht is. Nou, daar was de afgelopen week toch zeker wel sprake van. Dus ben ik mijn idee gaan uitwerken.

Druppelfotografie is namelijk niets meer en niets minder dan het vastleggen van een druppel vloeistof. Dat kan bijvoorbeeld zijn op het moment dat deze een oppervlak raakt, of dat de druppel nog in de lucht hangt. Van alles is mogelijk en ook nog eens wat betreft kleuren en gebruikte vloeistoffen. Een druppel melk zal een andere plons geven dan een druppel olie.

De gevorderden onder ons, waartoe ik dus totaal nog niet behoor, presteren het zelfs om tekst of een afbeelding in de druppel geprojecteerd te krijgen!! Zoekt u maar eens op internet, er zijn voorbeelden te over van de mogelijkheden bij druppelfotografie. Het fascinerende en verrassende is natuurlijk welk effect er optreedt als de druppel valt. Iets dat wel enigszins valt te ‘sturen’, maar er is zoveel mogelijk.



Ja en daar ging ik dan aan de gang. Eerst een glazen schaal zoeken, dat werd uiteindelijk een lasagne schaal. Daarin plaatste ik een laag water. Vervolgens de fotoapparatuur juist opstellen, zodat het effect mooi kon worden vastgelegd. Daar trad al een eerste probleempje op, ik had niet voldoende licht. Doordat een korte sluitertijd wordt gebruikt, is er natuurlijk wel behoefte aan aardig wat licht binnenshuis.

Dus de kasten ingedoken, de schuur uitgemest, en jawel hoor, uiteindelijk een paar lichtbronnen opgedoken die ik kon gebruiken. Dus mijn professionele ‘druppelstudio’ heeft nu zeer geavanceerde verlichting. Namelijk een leeslamp, een led-lamp en 2 tl-balken 🙂 Laat de druppels maar komen!!

Uh ja, hoe los je dat op?! Eerst gebruikte ik een pipet uit een spel van de kinderen. Maar aangezien je hierdoor nog maar 1 hand vrij had, was dat ook niet echt een oplossing. Er moest namelijk ook nog op de ontspanknop gedrukt kunnen worden. Daar kwam de Sinterklaas surprise in ene prima van pas. Ik had als surprise namelijk een zanginstallatie gehad.

Vergeef me Sinterklaas, maar ik heb de surprise enigszins ontmanteld. Daardoor had ik in ene een statief om een boterhamzakje aan op te hangen. Mijn, bijna volautomatische, druppelautomaat begon vorm te krijgen. Water in het zakje, klein gaatje er in en druppelen maar. Zodoende had ik dus een druppel aan mijn zak(je) hangen.



Ja lacht u maar, maar dit was zeer essentieel, want zonder deze prachtige oplossing zou er geen druppelfotografie bestaan bij ons thuis 🙂 Ach, en toen nog maar 1 klein dingetje, het scherpstellen van de camera. Dat moest handmatig gebeuren, aangezien zo’n druppel veel te snel valt voor automatische scherpstelling. Dat was misschien nog wel de grootste opgave.

Ik moest goed gaan opletten waar de druppel het oppervlak raakte. Dat punt wilde ik scherp hebben, maar ja, eigenlijk ook wel een deel van de vallende druppel!! U snapt, het was heerlijk experimenteren. Het duurde wel even voordat ik de juiste scherpstelling had gevonden. Die druppel aan mijn zak(je) zorgde voor heel wat hoofdbrekens, maar ook voor flink wat enthousiasme.

De resultaten van mijn voorzichtige schreden op het vlak van druppelfotografie kunt u in deze blog aanschouwen. oordeelt niet te hard, het was mijn eerste keer 🙂 Het was sowieso fijn voor me eens een middag ontspannen iets nieuws te proberen. De kinderen waren door een vriendin meegenomen naar een museum, waardoor ik deze tijd had.

Het geeft waarschijnlijk ook aan dat er weer wat ruimte in mijn bestaan komt. Meestal vlucht ik op dit soort schaarse vrije momenten in mijn plichten als huisman. Maar dat was allemaal al gedaan. We hebben de zaakjes blijkbaar redelijk onder controle momenteel. Er komt weer wat rust binnen ons gezin. Ik merk het ook aan de kinderen.



Ze trekken langzamerhand weer steeds meer naar elkaar toe en kunnen zich steeds beter zelf vermaken. We hebben alle drie erg moeten zoeken naar een nieuwe onderlinge verhouding en hopelijk zijn de contouren van deze nieuwe verhoudingen zich langzaam aan het vastleggen. Wel zo fijn, want er is natuurlijk al spanning genoeg bij ons geweest door alle gebeurtenissen.

Mooi vond ik het moment na het bezoeken van de open dag van de middelbare school van Anne. Zoals ik in de vorige blog al aangaf, was dit Sara’s eerste kennismaking met het vervolgonderwijs. Ik was benieuwd hoe ze zou reageren op zo’n grote school. Het is namelijk een school met bijna 1800 leerlingen!! Anne leidde haar vol trots rond.

Tot mijn verbazing was Sara totaal niet onder de indruk van het kolossale. Onbevangen stapte ze de lokalen binnen en nam aan allerlei activiteiten deel. Ik vond het zo mooi om te zien dat ze ervan genoot. Ze heeft er eigenlijk nu al zin in, allemaal nieuwe vakken en interessante dingen. Dat vindt ze leuk, nieuwe uitdagingen. Dus ja, ik zie zelf mijn kleine meisje daar nu ook wel rondlopen over een tijdje.

Het mooiste moment vond ik toch wel het moment toen we weer buiten liepen. Toen ik vroeg wat haar eerste indruk was, antwoordde Sara dat ze het een erg leuke school vond. Eigenlijk had ze altijd het idee gehad dat ze het niet leuk zou vinden, omdat Anne al op deze school zit. Ze had altijd het idee dat Anne een beetje liep op te scheppen over haar school.



Maar ze bekende eerlijk dat het haar nu juist wel leuk lijkt om net als Anne naar deze school te gaan. Meestal zijn de meiden niet zo scheutig met complimenten naar elkaar, maar dit vond Anne wel heel erg leuk om te horen. Dat haar zusje haar schoolkeuze kon waarderen en er zelf ook wel naar toe zou willen. De avond kon niet meer stuk 🙂

En zo schieten de eerste weken van het nieuwe jaar voorbij. Ellen heeft me een paar nachten laten slapen en ik steek hierdoor gelukkig weer wat beter in mijn vel. Ik heb zelfs weer eens smakelijk kunnen lachen, wat wil een mens nog meer?! De muziek begint steeds meer vorm te krijgen, de druppel aan mijn zak creëert weer nieuwe mogelijkheden en de eerste plannetjes voor de tuin beginnen vaste vorm te krijgen.

De kinderen doen het goed, ja, wat kan een mens zich nog meer wensen?! Misschien wat meer zonlicht, als ik eerlijk mag zijn. Gelukkig heeft een mens niet alles voor het zeggen, zodoende blijft er nog iets te wensen over 🙂 We gaan gestaag door, op naar eind februari, dat wordt nog wel een dingetje. Maar goed, niet te ver vooruit kijken, eerst de dag van morgen.


“who’s watching you?!”

Alle mooie momentjes die we nu kunnen pakken, pakken we, het kan alleen maar dienen als een stevige buffer tegen de emoties van de komende weken. Ik wens u allen een geweldige week toe en tot de volgende blog!!

Groetjes, René

PS: laatste update, Ellen is van de muur gevallen!! Ik zat rustig op de bank, toen in ene met donderend geraas het kunstwerk van Ellen naar beneden kwam gesuisd. Het rare is dat de spijkers in de muur nog stevig vast zitten en ook het bevestigingsmateriaal aan het kunstwerk nog intact is!! Ze heeft nu wel wat lichte beschadigingen, maar na wat restauratiewerkzaamheden vonden de kinderen dat ik Ellen gewoon weer terug moest hangen.

Ik mocht geen nieuwe bestellen. Maar waarom ze nu boos was? Ik deed toch echt niets vreemd op dat moment. Zou ze misschien toch niet helemaal tevreden zijn over de manier waarop ik haar afgebeeld heb?! Voorlopig laat ik daarom dit licht beschadigde werk maar hangen. Als ze nu weer naar beneden valt, is dat waarschijnlijk een bevestiging van deze hypothese 🙂


Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.





Deel dit /Share this

4 thoughts on “Hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!”

  1. Fijn dat je wat beter in je vel zit René.
    De druppelfoto’s zijn prachtig.

    Groetjes, Carla

  2. Prachtig je druppel fotografie en als dit een eerste keer is wat moet dat worden als je er nog bedrevener in wordt. Ik vind het al knap professioneel eruit zien.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram