Verbrand dankzij een ijsvogel!!

Geloof het of niet, maar ik ben toch echt verbrand dankzij een ijsvogel! Wat was het gisteren toch een geweldig mooie dag. Een heerlijk temperatuurtje, volop zon; het leek welhaast lente.

Dat iedereen hunkerde naar zo’n dag was in ieder geval goed te merken. Het was een drukte van belang op de wandelpaden. Zo ook bij het “Landje van Gruijters“, een vogelrijk natuurgebied bij mij in de buurt.

De eerste grutto’s en kluten waren gearriveerd, dus het vogelminnend volk was in rep en roer. Mijn idee was wat filmopnames te maken om te gaan gebruiken bij een nieuwe compositie. lees verder

Deel dit /Share this

Een heerlijke zomerdag.

Een heerlijke zomerdag, dat is nog eens een kop voor een “vluggertje” in december! Maar toch wil ik u nog even meenemen naar eerder dit jaar, toen dit soort zomerdagen aan de orde waren.

Toen ontstond bij mij namelijk het plan om te proberen de 24 uren van zo’n lekker lome dag, eens vast te leggen in een muzikale compositie. Aan het einde van dit jaar kan ik u nu vol trots een nieuwe compositie laten horen “A lovely summer day”.

At Hodson Street – A lovely summer day ©2023

Een song geïnspireerd dus op het verloop van dit soort fijne dagen. Een dag die start met het het ochtendgloren en eindigt in de late uurtjes van de nacht met een slaapmelodietje. lees verder

Deel dit /Share this

Kinderen, wat moet je ermee?!

Kinderen, wat moet je ermee?! De afgelopen tijd hielden ze me in ieder geval weer aardig bezig. Twee dames ziek thuis en pa als een soort veredelde “Florence Nightingale” heen en weer rennend tussen de slaapkamers.

Nu viel het voor de jongste gelukkig allemaal nog redelijk mee, ‘gewoon’ heftig verkouden. De oudste daarentegen had het goed te pakken. Bij haar is er sprake van een voorhoofdsholteontsteking.

Mijn hemel, ik heb nooit geweten dat dit zo pijnlijk kan zijn. Wat heeft dat arme kind moeten afzien de afgelopen week. Op het moment van schrijven lijkt het er gelukkig op dat we, met behulp van een flinke dosis pillen, de pijn eindelijk onder controle hebben. lees verder

Deel dit /Share this

De pot verwijt de ketel….

De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Ik vond dit spreekwoord wel van toepassing tijdens onze vakantie afgelopen zomer. Het volgende was het geval. We trokken 2 weken door Normandië.

Een prachtig stuk Frankrijk met pittoreske kustplaatsjes en een kustlijn begrensd door hoge kliffen. Kortom, het was volop genieten van al het moois dat ons voorgeschoteld werd.

Tja, en aangezien ik graag fotografeer, was het fototoestel nooit ver weg. Vol enthousiasme legde ik al het fraais vast met de bedoeling daar thuis een mooi fotoboek van te maken. lees verder

Deel dit /Share this

Vol in het gezicht geraakt.

Lieve mensen, er is iets ergs gebeurd. Ik heb iemand vol in het gezicht geraakt. En dan ook nog eens iemand die ik persoonlijk bijzonder hoog heb zitten. Niets voor mij, want geweld keur ik te allen tijden af.

Een klap die bij binnenkomst reeds gegeven werd. Ik heb niet gewacht, welnee, ik haalde direct vol uit. De beste man kwam helemaal uit Duitsland, was ook nog eens jarig, maar blijkbaar maakte het ‘beest’ in mij dat allemaal niets uit.

Ik ben geschokt want ik wist niet dat ik tot zulk een geweld in staat was. U bent gewaarschuwd, zo’n lieverdje ben ik dus niet. Een mens heeft helaas duistere kanten waarvan hijzelf het bestaan niet weet. Oncontroleerbare oerdriften die plots tot uiting komen. lees verder

Deel dit /Share this

Dromen van oneindigheid

Dromen van oneindigheid, maar wat is dat eigenlijk? Bestaat oneindigheid wel en hoe zou dat zijn of voelen? We hebben dan wel een mooi symbool voor oneindigheid verzonnen, het Lemniscaat, maar voor het overige is het flink gissen.

Zou oneindigheid aanvoelen als iets rustgevends of zou het er juist een chaos zijn. Is oneindigheid dynamisch of juist zonder enige beweging. Allemaal vragen waar de mens geen antwoord op heeft, maar die wel geregeld door mijn hoofd spoken.

Hoe verhoudt het begrip ‘tijd’ zich tot/in de oneindigheid? Ook zo’n vraag waar ik het antwoord niet op kan geven. De schrijfster Anjet Daanje heeft hier een fascinerend laatste hoofdstuk aan gewijd in het schitterende boek “Het lied van ooievaar en dromedaris”. lees verder

Deel dit /Share this

Moeders is nooit ver weg.

Moeders is nooit ver weg. Dat viel me de afgelopen maanden nog eens extra op. Bewust had ik me een tijdje aan het sociale medialeven onttrokken om alle aandacht binnen het eigen gezin te houden. Zodoende had ik ruimschoots de tijd om mijn dochters weer eens intensief te aanschouwen.

Het gaat in ene erg hard met de meiden. Ze worden steeds zelfstandiger en ontwikkelen zich meer en meer tot onafhankelijke individuen. Eigen keuzes worden gemaakt en de inbreng van vaders beperkt zich steeds meer tot de pinpas😀 lees verder

Deel dit /Share this
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram