Het leven verwordt
als uniek en bijzonder
met plezier verwoord.
Wat is ze toch mooi, lieve mensen!! Ik raak er niet over uitgepraat, ik blijf van haar genieten. Maar eerst iets anders moois, ik ben namelijk ingeënt. Ik ben nu officieel de trotse bezitter van een vaccinatie met het Janssen vaccin. Prompt dat een half uur na mijn inenting besloten werd te stoppen met het geven van het Janssen vaccin aan de grote massa, maar dat mag de pret niet drukken. Een jaar geleden was er nog niet eens een vaccin, dus ik ben reuzeblij.
Ik moest er wel voor naar het verre Koog aan de Zaan, het ’thuisland’ van Hendrik Haan. Gelukkig was er gedweild, dus hadden we geen last van wateroverlast 🙂 Voorts werd mijn poeperd, gezeten in een luxe automobiel, naar de locatie gebracht. Dus ik hoefde niet te fietsen, waarvoor nogmaals mijn grote dank aan Sandra. Want ja, na die vaccinatie kon ik natuurlijk helemaal niets meer.
Dat heb je met mannen, het is dan wel het sterke geslacht, maar zo’n prikkie is voor hen niet niks!! Rusten moeten ze dan, zitten op de bank en verzorgd worden. Tenminste, dat was mijn stille hoop. Helaas pindakaas voor deze man, want bij thuiskomst ging alles gewoon verder. Dus boodschappen doen, koken en wat al niet meer.
In ieder geval zeker geen gehoopt rustig dagje, want de kinderen toonden geen enkel mededogen met deze arme man. Ik heb me dan ook maar door deze zware dag heen gesleurd… Nee hoor, ik had nergens last van de eerste uren, niks aan het handje. ’s Avonds werd het wel een ander verhaal, want toen kreeg ik spontaan koortsaanvallen en wat al niet meer. Meneer Janssen was duidelijk zijn werk aan het doen in mijn lichaam!
Ik hoop dat de inenting de opmaat is naar weer wat normalere tijden. Wat snakken we daar met z’n allen toch naar. Gelukkig lijkt alles de goede kant op te gaan, meer gevaccineerden, minder besmettingen, dus wie weet?! In ieder geval heb ik nu mijn steentje bijgedragen aan de groepsimmuniteit. Daar had ik wel een nachtje koortsaanvallen voor over.
Ja en dan het weer, eindelijk is de lente echt doorgebroken!! Ook daar snakten we naar. Wat een heerlijk weer is het toch. Alles groeit en bloeit, zoemt en fluit. Zo leuk om de tuin stilaan steeds meer vorm te zien krijgen. Ik merk ook dat ik steeds meer zicht krijg op de kleine verschillen in het immense dierenrijk. Ik begin nog eens een echte Midas Dekkers te worden 🙂
Vroeger bestond er in mijn belevingswereld bijvoorbeeld een wesp en een bij, meer niet, lekker overzichtelijk. Maar nu ik met dit mooie weer regelmatig de bezoekers van mijn groen observeer, kom ik tot de ontdekking dat het dierenrijk toch heel wat meer bewoners huisvest dan ooit gedacht. Neem nu de bij, is het nu een bij of een hommel die ik zie?!
En zo ja, wat voor soort dan? Een metselbij, een aardhommel, een honingbij, een steenhommel? En zo kan ik nog wel even doorgaan. U begrijpt, de wereld van deze jongen is na een weekje mooi weer en ’tuin hangen’, plotseling een stuk onoverzichtelijker geworden. Potjandorie, er zijn dus veel meer soorten aan bewoners op deze aardbol dan ik ooit had gedacht 🙂 Wat is het leven toch mooi!
Als de wind fluistert
het verse groen speels beroert
varen dromen uit.
Want des te meer zielen, des te meer vreugd. Gewapend met diverse zakboekjes probeer ik nu om ieder beestje bij de juiste naam te benoemen. Maar ik ben bang dat ik hier voorlopig nog wel even mee bezig ben, als het sowieso ooit gaat lukken. Regelmatig zit het verschil tussen 2 soorten slechts in een verschillend streepje op het achtereind, maar we gaan ervoor 🙂
Wat een goed gevoel geeft het, dat onze tuin door zoveel soorten bezoekers wordt gewaardeerd! Persoonlijk word ik hier erg vrolijk van. Het motiveert om nog veel meer plantjes en bloemen te plaatsen. Want ja, wat is ze toch mooi, de natuur! Daar gaat mijn liefdesbetuiging natuurlijk over. Nu de temperaturen oplopen, knalt de natuur bijkans uit haar voegen.
Zowel in de tuin als buitenshuis. Zoveel tinten groen, zoveel kleuren, overal bedrijvigheid. Het is een genot om buiten te wandelen. Door de lange periode van koud weer, volgt alles zich nu vrij snel achter elkaar op in de natuur. De ene week staan de bermen vol gele raapzaad, om een week later weer vol te staan met allerlei soorten bloemen.
Het ene moment is het weiland prachtig groen, om vervolgens een roodachtige gloed te krijgen door opkomend zwenkgras. En zo wisselen de diverse kleuren zich regelmatig af. Wat hierbij echt opvalt is dat de gemeente Haarlem steeds minder vaak de bermen maait. Een bewuste keuze om “meer diversiteit in het groen te krijgen met een grotere natuurwaarde”, zoals men zelf omschrijft.
Wat mij betreft een goede keuze, want de natuur krijgt zo veel meer kans en ruimte. Met als gevolg dus een grotere diversiteit aan plantensoorten, waar ook de dierenwereld weer van profiteert. En uiteindelijk de mens ook, want een mens kan nu eenmaal niet zonder natuur. Mens en natuur zijn verbonden met elkaar, een besef dat gelukkig langzamerhand weer bij steeds meer mensen binnendringt.
De natuur kan wel zonder de mens, maar de mens kan niet zonder de natuur. En die natuur is overal, dichterbij dan mensen vaak in de gaten hebben. De natuur is ook in de eigen tuin, in de straat en in de directe omgeving. We moeten samenleven met de natuur, in harmonie. In plaats van dat we de natuur naar onze eigen hand willen zetten. Maar goed, daar heb ik het al vaker in blogs over gehad.
Even nu over mijn eigen liefde voor de natuur. Iedere keer weer geeft de natuur me energie en inspiratie. Gewoon belangeloos, zonder iets van mij terug te verlangen. Ja, respect voor haar, maar wie heeft dat niet voor iets waar ie van houdt?! Al is het maar voor een bezoek van een half uurtje, de positieve uitwerking van de natuur is op mij altijd hetzelfde.
De stad verlaten
het landschap groots voor me uit
slaat geluk zijn slag.
Zodra ik bijvoorbeeld de drukke stad verlaat en mijn eerste schreden in het groen zet, valt er een soort ballast van me af. De hectiek is voor even verdwenen en ik kan me ongeremd overgeven aan het ritme van de natuur. Langzaam begint de positieve energie te stromen. Problemen vinden een oplossing, vergeten woorden vinden hun weg terug naar mijn brein.
Er ontspruiten allerlei ideeën aan me, inspiratie vergaren is geen enkel probleem. Inspiratie voor onder andere tegenwoordig ook haiku‘s, waarvan u in deze blog een aantal pogingen terugvindt. Een nieuwe loot aan mijn ‘creativiteitsboom’. Al heel wat jaren geleden kwam ik in contact met het begrip haiku.
Dit door de verhalen van Bertus Aafjes waarin de Japanse rechter Ooka een hoofdrol speelt. Deze rechter leest in de verhalen regelmatig haiku’s van Japanse dichters. Nu acht ik me zover ‘gerijpt’ dat ik me kan veroorloven zelf wat haiku’s te plaatsen. Een betere plek dan deze blog is er haast niet voor.
Een lofzang op de natuur, daar past zeker een haiku bij. Ik ben benieuwd of u het kan waarderen 🙂 Met deze woorden beëindig ik de blog voor deze week. U weet nu wie ik zo mooi vind, waarom ik altijd zo van haar geniet en haar respecteer. Ik hoop dat u dat gevoel met me kunt delen. Dat zou mooi zijn voor zowel de mens als de natuur. Geniet van de week!!
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Kabbelend water
een briesje beroert het haar
de ochtend ontluikt.
Ik hou erg van haiku’s en deze van jou zijn heel mooi,René! Bedankt voor je blog en laten we genieten van al het moois, dat de natuur ons zo gul schenkt elke dag.
Janny🥰
De natuur is prachtig in dit jaargetijde en doordat het ook aardig geregend had is alles mooi groen . Ik fitwalk 2 keer per week om 9.00 u met een groepje in het Heemskerkse bos en dan horen de vogels fluiten. Sporten en genieten tegelijk.
Groetjes, Carla.
Wat ben ik blij dat je ook zo blij word van de natuur…en dichter bij als je denkt.
ObsIdentify – app van waarnemingen .nl is handig om beestjes te zoeken op naam ….niet altijd 100%
Het doet mij ook altijd zo goed.
Fijn dat je je prik gehad hebt . Ik net alle 2
Heb even weer door je blogs gebladerd.
De vakantie van vorig jaar…..heftig…mooi dat je schoonzus je nog altijd steund ,en wat je zegd alleen is iets anders als eenzaam.
En dromen zijn een soort verwerking.
Ik wens je veel sterkte en een fijne zomer met je dochters.
Vr gr jannie Bosch
j.bosch.01 zoom.nl