Over smaak valt niet te twisten.


Over smaak valt niet te twisten, toch?! En gelukkig mag er steeds meer zonder dat de mensen er direct aanstoot aan nemen. Afgelopen weekeinde bijvoorbeeld besloot Sara dat het tijd werd voor een ander kleurtje in het haar. Nou, daar was de oudste wel voor te porren hoor, om haar hiermee te helpen. Beide dames togen naar het Kruidvat en kwamen met diverse kleurtjes terug.

Uiteindelijk werd besloten een deel van het haar van de jongste paars te verven. Zo gezegd, zo gedaan en na een uurtje rommelen met de oudste in de rol van thuiskapster, zat het werk er op. Sara loopt nu rond met paars haar, geweldig!! Staat haar overigens nog erg leuk ook. Ja, kwam daar vroeger maar eens om, dan werd je direct tot een punker verklaard.

Tegenwoordig zie je gelukkig alle kleuren van de regenboog voorbijkomen, bij zowel de jongens als de meisjes. Maakt de wereld toch een stuk vrolijker, vind ik zelf. Wat maakt het uit, het groeit er vanzelf weer uit, hoop ik 🙂 Laat ze maar lekker experimenteren hoor, ben nu al benieuwd wat voor kleurtje de oudste wil. Over smaak valt niet te twisten!! Dit geldt trouwens op meer vlakken.



Neem nu bijvoorbeeld het dragen van kleding. Soms vraag ik me zelfs af, waarvoor je moet betalen bij het kopen van een broek. Dan zitten er al zoveel gaten in, dat je nauwelijks nog stof overhoudt. Ellen had daar wel wat meer moeite mee, maar van mij mogen de dames dragen wat ze willen. Ik heb zelf jaren moeten ‘strijden’ om kapotte spijkerbroeken aan te mogen. Dat vonden beide ouders maar niets.

Als er een scheur in je spijkerbroek zit, is ie kapot en moet je een nieuwe kopen. Dat was de algemene opvatting in mijn jeugd. Ok, eerlijk is eerlijk, toen ik nog heel klein was, werd er wel zo’n lapje stof op de gaten gezet. Dan liep je rond met een appeltje op je knie, dat soort motiefjes. Maar toen ik ouder werd was daar geen sprake meer van.

Ik zal nooit de aanvaring vergeten op de avond voordat ik naar mijn eerste grote concert zou gaan. Mijn oom en zijn toenmalige partner waren op visite en het gesprek kwam al gauw op de kledingkeuze voor de volgende dag. U moet weten dat mijn oom een redelijk vrijgevochten type was, kibboetsganger en gek op muziek. En u moet ook weten dat mijn eerste concert een concert van AC/DC zou zijn, een hardrockband.



Dus oomlief en ik waren het roerend eens over het feit dat de kleding natuurlijk zo oud mogelijk moest zijn, liefst een spijkerbroek met gaten erin. Mijn ouders daarentegen vonden dat ik in mijn nette kleding moest gaan, want het betrof immers een concert 🙂 Nou, eind van het liedje was dat ik door pa naar mijn kamertje werd meegenomen.

Daar werd mij op kenmerkende wijze even duidelijk gemaakt dat ik deed wat mijn ouders wilden, anders kon ik een pak slaag krijgen of zelfs niet eens naar het concert. Ja, dat waren nog eens geweldige tijden…… Awel, daar stond ik dan de volgende dag tussen langharige rockers, bikers en meer woeste lui in mijn zondagse kleding. Gelukkig gingen vrij snel de lichten in de zaal uit. Maar goed, het concert konden ze me nooit meer afnemen, daar was ik maar mooi bij geweest!!

Tot op de dag van vandaag kan ik fijn pronken met het feit dat ik bij dat concert was, en zoveel mensen in Nederland kunnen dat niet zeggen. Het rare is overigens wel dat naarmate ik ouder werd, steeds liever broeken ging dragen die heel waren. Had ik me zo moeten inspannen voor die verworvenheid, stop ik er zelf mee. Het ultieme bewijs dat verbieden niet helpt, gewoon laten gebeuren, dan is het niet meer spannend 🙂



Tja, over smaak valt niet te twisten. Dus laat mijn kinderen maar lekker rommelen, uiteindelijk komt het allemaal wel weer op zijn pootjes terecht. Kom maar op met die hanenkammen, kapotte broeken of wat dan ook. Benieuwd waar mijn grens ligt als ouder zijnde 🙂 Wat betreft verschil in smaak of beleving is ook het volgende trouwens een mooi voorbeeld.

Afgelopen week zag ik een prachtige zonsondergang in de duinen. Niet zozeer door de onbewolkte hemel, maar juist door het feit dat er bewolking was. Het zonlicht werd hierdoor in prachtige stralen verdeeld. Terwijl ik dit op een uitkijkpunt bewonderde, kwamen er 2 dames aangelopen. Van een behoorlijke afstand kon ik de ene dame al flink haar beklag over van alles horen doen tegen de andere dame. Maar eenmaal aangekomen op hetzelfde uitkijkpunt, zagen ze de lucht en vielen stil.

Ik kon het niet nalaten om even iets te zeggen. “Zorgen zijn voor morgen, nu gaan we gewoon even lekker genieten”, sprak ik tot de dames. Die konden daar gelukkig wel om lachen en beaamden het ook. We spraken even over het prachtige zicht en de mooie natuur, waarna onze wegen zich scheidden. Een paar minuten later kwam ik een oudere man tegen. Een man die ik wel vaker tegenkom, maar ditmaal raakten we in gesprek.



Vrij snel hadden we het over de diverse veranderingen in de duinen. Naar zijn inzicht waren de duinen in de loop der jaren flink achteruit gegaan, wat betreft flora en wat betreft fauna. Daar gaf hij zijn redenen voor en hij had ook absoluut een punt. Zo had ik binnen 10 minuten twee uitersten van natuurbeleving te ‘pakken’. Over smaak valt niet te twisten, toch?!

Wel waren we het erover eens dat we het moesten doen met wat er nu aan natuur is. Dat is nog altijd heel wat beter dan de natuur verwaarlozen. Laten we koesteren wat we hebben. Maar ik vond het een prachtig voorbeeld van hoe verschillend mensen over hetzelfde kunnen denken. En dat moet ook gewoon kunnen. Stel je voor dat iedereen over alles precies hetzelfde denkt, brrr. Na dit boeiende gesprek ging ik op huis aan.

Daar aangekomen trof ik twee dametjes aan die het zich goed hadden laten smaken. Maar dan letterlijk ditmaal. Langzamerhand zien ze de voordelen in van een papa die een middagje in de duinen is. De poffertjes waren op, de meiden hadden een pizza besteld en ook nog eens daar lekker ijs bij genomen. Ja, ja, laat de dames maar schuiven! Ook waren er fysiek wat dingen gewijzigd in huis.



Zo waren er geen jassen van mij meer te vinden, stonden er alleen maar kinderschoenen in de gang en waren er wat aanpassingen aan de woonkamer gedaan. Toen ik vroeg wat er was gebeurd, moesten beide dames behoorlijk lachen. Uiteindelijk verklapte de jongste het geheim, Anne had een poging gedaan om indruk te maken.

Ze wilde het huis er dusdanig laten uitzien, dat de pizzabezorger zou denken dat zij daar zelfstandig woonden, de grapjassen!! En nu maar hopen dat het een leuke jongen was op wie ze indruk wilde maken. Maar ja, wat heb ik daarover te zeggen?! Luidde de titel deze blog juist niet: “over smaak valt niet te twisten” 🙂

En met deze smakelijke anekdote besluit ik deze blog. Ik wens u allen een mooie en gezonde week toe en tot de volgende blog.

Groetjes, René


Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.





Deel dit /Share this

Een gedachte over “Over smaak valt niet te twisten.”

  1. Erg hoor die gaten in die broeken, ik vind het geen gezicht en het werkt soms op mijn lachspieren. Bij sommige zijn de knieën helemaal bloot. Ik zie nog mijn broertjes lopen met die lelijke gestikte lapjes op hun broeken om de gaten te verbergen. Dat was toen van armoe.
    De natuur is nu weer op zijn mooist, vind ik. Helaas was het erg droog, maar op dit moment regent het al een poosje. Heerlijk voor de natuur en de boeren.
    Fijn dat het goed gaat met je dochters.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram