Open brief aan mijn overleden partner, deel 3


Hoi lieverd,

hoe is het met je, vermaak je je nog een beetje? Het is zowat zomervakantie. Wat zullen dat een confronterende weken worden zo zonder jou. Dat ik er nu alleen voor sta, het zij zo, maar dat ik alle gebeurtenissen de komende weken niet meer direct met je kan delen, dat zal moeilijk zijn.

Hoe vaak zaten we in de zomervakanties niet ’s avonds nog even lekker na te praten over de dag of over de plannen voor de volgende dagen. Nu moet ik alles in mijn eentje regelen, nu moet ik alle belevenissen in deze vakantie met mezelf delen. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het missen van jou steeds groter.

Regelmatig merk ik, dat als ik naar je foto kijk, ik in gedachten langs de contouren van je gezicht strijk. Even door je prachtige bos haar woel, alsof ik je op dat moment ook daadwerkelijk kan voelen. Naarmate de tijd verstrijkt wordt het woord ‘definitief’ steeds meer in dikke hoofdletters geschreven. Er is geen weg terug, mijn toekomst is er één zonder jou.



Vanochtend stond ik bij het schoolplein en in ene voelde ik me zo alleen. Hoe lang is het wel niet geleden intussen dat we samen de kinderen naar school brachten? Toen ik me dat realiseerde, ging er een schok door me heen. Alsof plotseling het besef dat je er niet meer bent ook zijn intrede in mijn werkelijke wereld heeft gedaan.

Ik weet dat je vooral wilt dat ik doorga, dat gebeurt ook, maak je geen zorgen. Maar het enorme gemis mag ik toch wel benoemen?! Ik kwam afgelopen week allerlei spullen uit jouw jeugd tegen. Voor mijn gevoel pas geleden uit het ouderlijk huis meegenomen naar onze woning. Zoals een poppenledikantje waar je nog geen afstand van kon doen. Wat je ermee wilde, wist je niet, maar weggooien was nog geen optie.

Maar nu moet ik die beslissing maken. Dat voelt als een onmogelijke opgave. Jij kon het nog niet wegdoen, ik en de kinderen zullen er niets mee gaan doen. Dus nu aan mij de fraaie taak om te beslissen. Ik had natuurlijk liever gehad dat je die keuze zelf had kunnen maken. Als ik het nu wegdoe voelt het enigszins als verraad aan jou.



Misschien is het ook maar goed dat de meiden binnenkort een herdenkingsdeken krijgen van jouw kleding. Dit was de reden dat we je kleding hebben uitgezocht. Als ik op dit moment dat zou moeten doen, weet ik niet of ik er toe in staat was. Ja, en dan nu op naar de grote vakantie.

De meiden hebben er in ieder geval zin in. Zelf moet ik daar nog toe zien te komen. Ik ben van plan een hoop met ze te doen. Ik heb alles uit mijn handen laten vallen om vooral met hun bezig te kunnen zijn. We gaan in ieder geval ook op vakantie naar het voorlaatste park waar we met z’n viertjes zijn geweest. Ondanks alle shit hebben we daar heerlijk met elkaar kunnen genieten.

Ja, de vakanties weet je nog?! Eerst met z’n tweetjes, bijvoorbeeld ergens in Drenthe in een piepkleine caravan waar meer muggen waren dan er lucht in de caravan was. Saampjes in de Jura, waar jij na één nacht al weer gillend weg wilde vanwege het desolate karakter van de omgeving 🙂 Of weet je nog dat we in Luxemburg een pensionnetje namen om alleen maar onze tent te kunnen laten drogen?!



Die keer in Frankrijk dat we een paar maal hebben moeten schuilen in de Suzuki Alto van je, omdat het een noodweer was. En later met de kinderen, bijvoorbeeld in een stacaravan in Friesland. Die caravan was zo oud dat we hem tegen een zeer laag prijsje zo hadden mogen overnemen van de eigenaar. Dat was overigens wel even wennen voor ons die zomervakanties met de kinderen.

In ene was je gebonden aan schoolvakanties en was je overduidelijk niet de enige die op vakantie ging. Daarvoor prikten we onze vakanties altijd voor of na het hoogseizoen. Door het moeten boeken in het hoogseizoen schoten niet alleen de prijzen ineens enorm omhoog, maar was het ook nog eens overal hartstikke druk. Dat was eventjes wennen 🙂

Gezellig dagje Julianatoren in Apeldoorn, bleken nog een paar duizend mensen dat te hebben gedacht. Of een dagje Drievliet, “wie wil dat nou niet”? Nou, na het zien van de volksoploop bij de kassa’s en de diverse oververhitte gezichten, keerden wij maar om om op een andere dag te gaan. Wat een gekkenhuis!!


At Hodson Street - Confused

Ach, maar eerlijk is eerlijk, we bleven er gelukkig altijd om lachen. Allemaal van die oververhitte volwassenen terwijl het toch voor de kinderen bedoeld is dit soort parken. Ja, het is druk, ja je moet wachten, maar om daar nu chagrijnig van te worden. Gezellig met je kinderen een dagje uit om vervolgens in alle ontstane stress je kind een optater te geven of af te snauwen omdat het zo druk is.

Nee, dan keerden wij liever om, om wat anders te gaan doen. Vrijheid blijheid. Misschien dat dit jaar Julianatoren er nog inzit. De kinderen zijn er zowat te oud voor, maar ze willen nog graag een keer heen. Nou ja, wie ben ik dan om te weigeren?! Op naar Jul en Julia 🙂

Heb je trouwens inmiddels de boodschap en knuffel van Dorien gekregen? Waarschijnlijk was je stomverbaasd om haar in ene aan jouw kant te zien. Mijn hemel, wat een drama. Dorien had er ‘vrede’ mee, maar voor ons was het allemaal behoorlijk schokkend. Het mag nu allemaal wel even wat minder worden, al die ongein.



Straks is het aan jouw kant nog drukker dan aan mijn kant. Ik heb wel met Dorien afgesproken dat ik nog heel lang aan deze kant van het leven wil en zal staan. Ik kom wel eens een keertje als ik heeeeeelllll oud ben. In de tussentijd feesten jullie er maar flink op los. Ik zorg wel voor de kinderen.

Alle songs zijn overigens opgenomen. Ik denk dat je er wel trots op zult zijn. In de bloedhitte van afgelopen week hebben Chantal en ik de laatste opnames gemaakt. Nu ga ik ze mixen en zo zul je langzaamaan de resultaten gaan horen. Opnames die een inlossing aan mijn belofte om door te gaan, zijn. Hopelijk kunnen we met deze songs weer gaan optreden.

Dat is volgens mij ook iets wat je zeer belangrijk voor me vond. Ik ga er mijn best voor doen. Maar nu eerst zomervakantie dus. Zes weken met de kinderen en ook met jou. Want wat zal het een vergelijkings- en herinneringsfeest worden. Maar dat geeft niet, laat maar komen. Zo blijven we toch min of meer met z’n viertjes bij elkaar deze zomer.



Nou lieverd, dat was hem voor deze keer. Doe iedereen de groetjes van me. Ik mis jullie (jou natuurlijk het meest), maar ben absoluut niet van plan jullie binnenkort weer te zien, daar moet ik eerlijk in blijven. Jullie daar je feest, ik probeer er aan de kant der levenden wel weer wat van te maken 🙂

Om vast in de stemming te geraken, plaats ik daarom een gloednieuwe song “Sweet, sunny days” in deze blog. Volgens mij worden jullie daar een stuk vrolijker van, dan weer zo’n rustige song van me. Blijven kijken naar de positieve dingen in het leven, hoe moeilijk dat soms ook is.

Ik hou van je!!

Liefs, René


At Hodson Street – Sweet, sunny days ©2019

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.





Deel dit /Share this

8 gedachtes over “Open brief aan mijn overleden partner, deel 3”

  1. Lieve René,
    Mooi geschreven en wat een prachtige scherpe foto’s.
    Heel veel plezier de komende weken met je meiden.
    En sterkte voor de moeilijke momenten.
    Groetjes Jannie.

  2. Hallo Renè
    Je schrijft het zo gevoelig van je af dat het me zeer aangrijpt !
    Sterkte en veel licht gewenst met je dochters, en van je zeer geliefde en zeer dierbare Ellen die er niet meer is.
    Groetjes
    Leny

  3. René, ik kan me voorstellen dat het een vakantie wordt met twee “gezichten”….maar zoals jezelf zegt, laat maar komen….
    Veel sterkte jij en de meiden, maar toch vooral veel plezier! Dat zal Ellen goed doen….groetjes van Mary

  4. Lieve René,
    Hoe indringend, jouw ‘laatste blog’. Hoe jij beschrijft wat er met je gebeurt wanneer je op dat schoolplein staat, van die momenten, dat het pijnlijk duidelijk wordt (is) dat Ellen, niet meer in levende lijve naast jou staat.

    Ook al heb ik dit zelf nooit meegemaakt, voelt het alsof ik naast je sta, en het zie gebeuren. Dat komt ook door de manier waarop je schrijft. Zo ontwapenend, en open. Bijzonder om te lezen, wat jullie overkomen is, en waar jullie allemaal voorstaan, en doorheen vechten, en gaan !

    Wat ’n heerlijk nummer hebben jullie gemaakt, daar kunnen jullie trots op zijn. Ik weet zeker dat Ellen dat ook is, hoe jij de dingen doet, en aanpakt. Ik wens je heel veel plezier de komende weken, en mooie momenten met jouw meiden toe.

    Mooie foto’s ook weer, je hebt ’t er maar druk mee.
    Hele fijne tijd toegewenst, en tot leesze !

    Marjon

  5. René,
    zo te schrijven en zo de zorg voor je kinderen, diep respect!
    maken er voor de kinderen en voor jou een een onvergetelijke zomer van.

    zeer hartelijk

    cees

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram