Wat is nu eigenlijk geluk?!

At Hodson Street – Cherish the Day ©2018

Afgelopen week was weer eens zo’n week waarin de uitersten van het leven zichtbaar werden. Waar de één een goede uitslag kreeg, overleed de ander aan dezelfde soort ziekte. Het zijn van die momenten waarop je nog eens eventjes flink met je neus op de feiten wordt gedrukt.

We zijn hier allemaal maar tijdelijk en niemand weet voor hoe lang. Een moment voor mij om nog eens even na te denken over het begrip “geluk” en de betekenis hiervan in het leven. Doe ik het allemaal wel goed?! lees verder

Deel dit /Share this

I’m not a killer

At Hodson Street – I’m not a killer ©2018

Op dit moment ben ik weer eens aan een boek begonnen dat een stuk geschiedenis beschrijft, namelijk “de gezusters Romanov” van de Britse historica en schrijfster Helen Rappaport. Het is een biografie over het korte leven van de 4 dochters van de laatste tsaar van Rusland, tsaar Nicolaas II.

Hoe het boek zal aflopen moge een ieder duidelijk zijn, het boeiende is dat je het verhaal leest en soms met een schok bedenkt dat je geen fictie leest, maar een werkelijk gebeurd verhaal. De hoofdpersonen hebben werkelijk bestaan, er zijn afbeeldingen van ze, er zijn ooggetuigen geweest van hun leven en de omstandigheden waarin dat plaatsvond. lees verder

Deel dit /Share this

De tijd ‘vliegt’!!

At Hodson Street – Promised Land ©2018

Afgelopen weekeinde heb ik met mijn oudste dochter de laatste twee scholen bezocht in het kader van de zoektocht naar een geschikte middelbare school voor haar. Ja, middelbaar, u leest het goed, wat ‘vliegt’ de tijd, voor mijn gevoel is ze net pas op deze aardbol!!!!

Zo ben je vaste bezoeker van de peuterzaal en zo ben je met dochterlief in een doolhof aan keuzes voor het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Wat een mogelijkheden. Ik weet niet hoe het bij u vroeger ging, maar bij mij was de keuze direct duidelijk. Deze school is er en dat wordt hem ook, niks geen open dagen bezoeken, er was geen keus 🙂 lees verder

Deel dit /Share this

Zijn of niet Zijn

Het aanschouwen van de Hemelvaart

De voorgaande blog “eeuwig leven of toch maar niet” was mede geïnspireerd op een boek van de Japanse schrijver Haruki Murakami. Tijdens het bladeren door mijn aantekeningen kwam ik nog een stuk tekst tegen die te maken had met een boek van deze schrijver.

Deze tekst was ontstaan naar aanleiding van het lezen van het boek “de Opwindvogelkronieken”. Ik kon de verleiding niet weerstaan om deze week dit verhaal te plaatsen. Het onderwerp is ook iets wat mij al mijn hele leven bezighoudt. lees verder

Deel dit /Share this

Only memories left

At Hodson Street – Only memories left

Zonder woorden

Ik ga naast je zitten, je ademt onrustig en slaapt. Met enige moeite overtuig ik mezelf ervan dat je het werkelijk bent. Wat kan een mens, wat betreft uiterlijk, snel veranderen.

Ik kijk naar je, is dit dan de laatste keer? Het is eigenlijk al onverwacht dat ik je nog een keer zo zou zien. Plotseling open je je ogen, kijkt om je heen, ziet me, en een glimlach verschijnt op het gezicht.

‘Hé, was je hier allang?’ We begroeten elkaar en spreken enige tijd. Helderheid en afwezigheid wisselen elkaar af. Wat me direct opvalt, is dat er een totale berusting is. Geen opstandigheid dit keer, maar een verzoening met het lot. lees verder

Deel dit /Share this

Where is our concern

“At Hodson Street – Where is our concern”

Het nummer “Where is our concern”, is aan de eettafel opgenomen met een simpel microfoontje, tijdens een repetitie. Meer ‘naked/unplugged’ kun je als muzikant niet gaan. Geen versterking, niets van dat al, alleen gitaar en zang. Simpel één take, en dat is het. Maar dat vonden we juist prima passen bij dit nummer. Emotie en bezieling, daar gaat het nu om, niet of het perfect van kwaliteit is.

De natuur

Telkens, iedere keer weer, als jij me vol liefde en genegenheid, zonder enig vooroordeel, omarmt en aan de boezem drukt, voel ik de intense liefde. Nog steeds, na al die jaren, ervaar ik datzelfde heftige gevoel. lees verder

Deel dit /Share this

Herdenken en Vrijheid

 Weg, maar niet vergeten

(eerebegraafplaats Bloemendaal)

De wind en ik. Alleen wij 2, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet. lees verder

Deel dit /Share this
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram