Tag: verdraagzaamheid

Eikels groeien niet alleen aan de boom.

Eikels groeien niet alleen aan de boom, werd mij lang geleden medegedeeld. Dit door de persoon met wie ik op dat moment een discussie voerde. Mijn antwoorden zinden hem niet en met deze woorden kwam het gesprek zo’n beetje tot einde. Tja, wat moest ik hier nu tegenover stellen, het was een ad rem antwoord. Ik moest dus maar leren leven met het feit dat ik een soortgenoot van de eikeltjes aan de bomen ben.

Ach, in de loop der jaren heeft de beste man ook misschien best wel gelijk gehad. Soms kan ik zo’n ‘eikel’ wezen, niet normaal 🙂 Zo was ik afgelopen vrijdag eindelijk weer eens in de duinen en binnen tien minuten had ik al zo’n zestig man op de kast gejaagd. Ik en mijn bijdehante mond ook, ik kan het maar niet laten. Wat gebeurde er dan zo allemaal, ik zal het u vertellen. lees verder

Deel dit /Share this

De kille cijfers vertellen het verhaal

At Hodson Street – Fight for your own freedom ©2019

Soms heb je even een geheugensteuntje nodig om te realiseren wat er zich allemaal heeft afgespeeld de afgelopen jaren. Voor mijn gevoel zijn deze jaren voorbij gevlogen. Ik heb moeite te herinneren wat er allemaal wel niet in is gebeurd. Wel weet ik dat ik deze jaren als bijzonder hectisch heb ervaren.

Toevallig kwamen 2 gebeurtenissen in dezelfde week voorbij. Zodoende werd ik weer eens getriggered na te denken over de afgelopen periode. Ten eerste kreeg ik een uitnodiging van een vriendin die zestig gaat worden. Daar ‘schrok’ ik wel even van, want voor mijn gevoel was ze net in de vijftig. Maar ja, zoals u allemaal weet, staat de tijd niet stil. lees verder

Deel dit /Share this

Laat kinderen meebeslissen over de eigen toekomst

At Hodson Street – Where is our concern ©2019

At Hodson Street ©2019

Het zal u allen vast niet ontgaan zijn de afgelopen weken, de protestacties van kinderen. In allerlei landen hebben kinderen het heft in eigen hand genomen en spijbelen en staken op diverse momenten. Dit uit protest tegen de tot nu toe genomen, onvoldoende, acties om klimaatverandering tegen te gaan. Jawel, de acties die ondernomen zijn door ons volwassenen. lees verder

Deel dit /Share this

Leve de vrijheid van geest

At Hodson Street – Rosasharn ©2018

At Hodson Street ©2018

Leve de vrijheid van geest. Om diverse redenen was dit credo de afgelopen weken nadrukkelijk aanwezig binnen mijn bestaan. Het is ook een motto dat mij na aan het hart ligt. Als mijn geest niet zo vrij zou zijn als de toestand waarin het zich nu, na jaren van hard werken, bevindt, zouden een aantal dingen in mijn persoonlijke leven, absoluut niet hebben kunnen plaatsvinden. De vrijheid van geest derhalve in deze blog belicht vanuit diverse situaties. lees verder

Deel dit /Share this

Een kort vervolg op de tijd…..

At Hodson Street ©2018

At Hodson Street – Rosasharn, live ©2018

(Blijf dromen, blijf hoop houden)

De vorige blog ‘de tijd vervloeit‘ ging over het begrip tijd en op welke wijze deze op dit moment zijn invloed uitoefent op/in mijn leven. Vanmiddag keek ik een poosje naar mijn partner, terwijl ze sliep. Hierdoor kwam toch weer het begrip ’tijd’ in mijn gedachten.

Het was een pittig weekje geweest voor haar, met een paar daagjes ziekenhuis als ‘beloning’ voor al het harde werken dat ze doet. Ze had koorts gekregen en aangezien ze nauwelijks weerstand heeft, deed dat direct alle alarmbellen afgaan. Gelukkig heeft de antibiotica zijn plicht gedaan en is de koorts weer verdwenen. Op naar de volgende chemo, joepie 🙁 lees verder

Deel dit /Share this

De macht van woordjes

Als het gras groen is en de lucht blauw, waarom is roze dan de kleur van verliefdheid en staat zwart voor rouw?

Als iets wordt bevolen, maar het is stevig aan is het met het negatieve plotseling snel gedaan.

Woordjes, klein van postuur maar met een macht zo groot,  symbool voor schoonheid, symbool voor dood.

Bepalend voor hoe wij mensen ons voelen en denken. Zouden we daar niet eens wat meer aandacht aan moeten schenken?

De tijd nemen als iets wordt verwoord, voordat het tot een chaos verwordt?! lees verder

Deel dit /Share this

Iedere gek zijn gebrek, maar wanneer ben je gek?!

At Hodson Street – Cry without tears ©2018

Een nieuwe song, geschreven voor een verleden jaar overleden vriendin. Op het eerste oog misschien een aparte keuze om de song in deze blog te plaatsen, maar wij hebben elkaar ooit leren kennen via het vrijwilligerswerk met verstandelijk beperkte mensen. Daar refereer ik aan in deze blog, vandaar dit, als eerbetoon aan onze speciale vriendschap, geschreven nummer in deze blog. Een lach en een traan, zoals dat gaat in het leven.

Pas geleden liep ik met mijn oudste dochter in de supermarkt. Bij de kassa aangekomen werden we door een enigszins excentriek mannetje aangesproken. Of ie even voor ons mocht met zijn boodschappen. Helaas pindakaas, want we hadden allemaal evenveel boodschappen. Vervolgens probeerde hij hetzelfde bij andere kassa’s met als resultaat dat toen wij klaar waren, hij nog steeds in de rij stond. Een apart mannetje maar continue vriendelijk lachend. lees verder

Deel dit /Share this

De eerste keer doet het meest pijn

At Hodson Street – Rosasharn ©2018

“When you meet things for the first time, it can hurt and you’ll feel lonesome”

een zin uit de song “Rosasharn”. Een tekstfragment niet van mijzelf, maar geschreven door John Steinbeck in het, voor mij althans, enorm inspirerende boek “De druiven der gramschap“. Al enige malen heb ik dit boek en deze schrijver laten passeren in de diverse blogs. lees verder

Deel dit /Share this

Ook de mens is een dier, of we nu willen of niet!!

At Hodson Street – Better World, Live 2017 ©2017

Van de week werd mijn aandacht getrokken door het bericht dat de Noord-Koreaanse leider Kim Jung-un een bezoek had gebracht aan China. Het doet wereldwijd de hoop opleven dat er eindelijk weer eens gepraat gaat worden tussen de diverse landen. Dat is natuurlijk mooi, maar tegelijkertijd is het toch triest hoe enkele personen eigenlijk een hele planeet in gijzeling houden. lees verder

Deel dit /Share this

Herdenken en Vrijheid

 Weg, maar niet vergeten

(eerebegraafplaats Bloemendaal)

De wind en ik. Alleen wij 2, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.

Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.

Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.

Op 4 mei herdenken wij, op 5 mei vieren wij onze vrijheid. En zo zou dat altijd moeten blijven gaan. Opdat wij nooit zullen vergeten…….. lees verder

Deel dit /Share this
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram